Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

	♠ AJ5 ♥ KJ975 ♦ 42 ♣ 962
♠ KQ6 ♥ 84 ♦ K975 ♣ 10753		♠ 832 ♥ Q6 ♦ AJ103 ♣ AJ84
	♠ 10974 ♥ A1032 ♦ Q86 ♣ KQ

albo:

¹ kolory starsze

albo:

¹ kolory starsze

² powiedzmy, że jest to zgłoszenie kolorów młodszych

³ z tak znakomitymi wartościami w kolorach starszych N przepcha się jeszcze, rzecz jasna, na 3♥

I tak gdyby gracz S tchórzliwie pozwolił przeciwnikowi W grać jego 1BA, ten ostatni miałby szansę wybronić się tylko bez jednej. Broniący odebraliby bowiem pięć kierów, a w międzyczasie podegraliby mariasza pikowego w ręce W. Jeżeli jednak rozgrywający wyłapałby trafnie ♦D, wziąłby pika, cztery kara oraz ♣A, leżałby więc tylko bez jednej, za 50.

Oczywiście S powinien jednak włączyć się do licytacji, tym bardziej że takie 2♣ na starsze znajdują się już w arsenale wielu par. Jego partner powie wówczas 2♥, a nawet jeśli WE nie wycofają się jeszcze z walki, to również ich 3♣ czy 3♦ (bez jednej, też za 50) przelicytuje jeszcze 3♥. A te okażą się grą wykładaną, wystarczy, że rozgrywający normalnie pociągnie atuty z góry, a odda jedynie pika, dwa kara oraz trefla. Najpopularniejszymi wpisami w protokół tego rozdania winny być zatem 140 oraz – dużo rzadziej – 50 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 9 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (NS).