Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

	♠ 65 ♥ K4 ♦ Q72 ♣ AKQ1032
♠ KQ10983 ♥ A7 ♦ 108 ♣ J84		♠ AJ42 ♥ J932 ♦ J93 ♣ 96
	♠ 7 ♥ Q10865 ♦ AK654 ♣ 75

¹ słabe dwa

² czterokartowy fit pikowy plus korzystne założenia

³ wskazanie stosownych wartości, bez żadnego specjalnego odniesienia do pików

albo:

¹ słabe dwa

² czterokartowy fit pikowy plus korzystne założenia

³ wskazanie stosownych wartości, bez żadnego specjalnego odniesienia do pików

⁴ partner wskazał siłę, i to raczej w kolorach bocznych niż w pikach, z licytacji przeciwników wynika bowiem, iż mają oni najprawdopodobniej na osi dziesięć pików, przeto S ma w tym kolorze singletona;N natomiast dysponuje dobrą ręką i znakomitym longerem, szansa na wygranie 5♣ jest zatem duża, podczas gdy obrona przeciwników 4♠ na pewno będzie dla nich opłacalna

¹ multi

² wywołanie koloru partnerowego longera

³ wskazanie stosownej siły

⁴ piki

⁵ uwagi jak wyżej: N może albo skontrować, by wziąć pewny, ale na pewno nie najwyższy z możliwych zapis; albo zapowiedzieć 5♣ z nadzieją na wygranie popartyjnej końcówki własnej

Niezależnie od tego, jaką zapowiedzią gracz W rozpocznie licytację, N zgłosi trefle, a E wejdzie na szczebel czterech. S skontruje – czy to 4♠, czy to 4♦ – i jego partner stanie przed decyzją. Pierwszą opcją będzie pas na 4♠ E albo skontrowanie 4♠ W – w ten sposób para NS na pewno przyjmie zapis na swoją stronę. Ale też często nie będzie to zapis dla niej optymalny, czyli najwyższy z możliwych. W tym wypadku wyniesie on 300 punktów – za wpadkę przeciwników bez dwóch, rozgrywający na skontrowaną końcówkę w piki będzie bowiem musiał oddać tylko pięć lew: dwie karowe, dwie treflowe oraz jedną kierową.

Drugą opcją gracza N będzie zapowiedzenie własnej popartyjnej końcówki w trefle. Jego partner wskazał przecież pewne wartości honorowe, a sam N też ma niezłą kartę oraz w zasadzie pełny sześciokart treflowy. Ponadto z licytacji przeciwników wynika, że posiadają oni łącznie dziesięć pików, przeto S ma w tym kolorze singletona. Potwierdza to przypuszczenia e-N-a – oparte na statystycznej analizie tego typu sekwencji – iż kontra jego partnera oparta była nie o wartości pikowe, lecz o honory w pozostałych kolorach. Poza tym gracz N może być pewien, że 4♠ przeciwników – najprawdopodobniej na dziesięciu atutach oraz w korzystnych założeniach – na pewno okażą się opłacalną obroną popartyjnej końcówki strony NS. Oczywiście, pod podstawowym warunkiem, że ta końcówka wychodzi. Ale na to – przy pikowym singlu w ręce partnera – jest całkiem spora szansa.

Można tu wziąć też pod uwagę przesłanki taktyczne. Otóż przyjmując, że takie czy inne pikowe otwarcie blokujące padnie w zasadzie na każdym stole turnieju, można oczekiwać, iż duża większość duetów linii WE szybko znajdzie się w kontrakcie 4♠. Skontrowanie tej gry i położenie jej, powiedzmy, bez dwóch zapewni stronie NS notę w granicach średniej: powiedzmy około 40%, gdy wychodzi jej końcówka własna, a około 60, no może 70%, jeśli NS nie wygrywają 5♣ (i żadnej innej końcówki). Z kolei zapowiedzenie i zrealizowanie końcówki własnej, powiedzmy 5♣, to nota w granicach 90%. Wydaje się, że szansa na zrealizowanie własnej dogranej jest na tyle duża, że podchodząc do problemu statystycznie, gracz N powinien ją zapowiedzieć.

Podstawowymi wpisami w protokół tego rozdania będą zatem 620 oraz 300 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 5♠(WE) z kontrą, 8 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (NS);

♦ – 11 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 6 (NS).