Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

	♠ K1073 ♥ Q986 ♦ K42 ♣ 102
♠ Q652 ♥ 4 ♦ J763 ♣ AQJ8		♠ A984 ♥ AK2 ♦ A1095 ♣ K7
	♠ J ♥ J10753 ♦ Q8 ♣ 96543

¹ nie ma raczej sensu, by gracz W podejmował próbę znalezienia innej końcówki niż bezatutowa (gdy partner nie ma czterech pików, rzecz jasna)

² cztery piki oraz brak specjalnych nadwyżek (18–20^– PC)

¹ dwukolorówka

² cztery piki, po pasie 10–11 PC

³ gramy w piki!

⁴ W wskazał już nadwyżkę, a ponieważ ma niespecjalnie ładne 10 PC, nie daje teraz cuebidu

Kolejna standardowa gra końcowa – kontrakt 4♠(W) powinien tu zagrać w zasadzie każdy duet WE, biorący udział w szóstym w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski. Przeciwko tej grze obrońca N wyjdzie najprawdopodobniej ♣10, czyli maksymalnie bezpiecznie. Trzeba będzie oddać karo, liczba zdobytych przez rozgrywającego wziątek będzie zatem zależała od sposobu rozwiązania przezeń koloru atutowego. Najlepiej rozpocząć blotką ze stołu do damy w ręce, szczególnie w świetle pierwszego wistu, który został oddany z krótkości. Dłuższego fragmentu pików należy się zatem spodziewać w ręce N, a nie u jego partnera. Od e-S-a wyskoczy wówczas ♠W, przeto rozgrywający postawi z ręki ♠D, a N pobije ją ♠K. I odejdzie kierem. W oparciu m.in. o zasadę ograniczonego wyboru należy teraz przyjąć, iż dołożony przez e-S-a walet był singlowy (a nie pochodził z konfiguracji ♠W 10 sec, inne, np. ♠W 10 x, nie są teraz już istotne). Należy zatem zaimpasować: dwukrotnie obrońcy N jego ♠10 oraz dwukrotnie kara. Brakuje nieco komunikacji, ale przy aktualnym rozkładzie kart rozgrywający będzie w stanie sobie poradzić. Powiedzmy mianowicie, iż zabije kiera asem na stole, przebije blotkę kier w ręce, zaimpasuje piki ósemką w dziadku, i wróci do ręki treflem. W kolejnej lewie W będzie mógł sobie pozwolić na zagranie ♣A. Powiedzmy, że broniący N przebije go ♠7, przeto rozgrywający nadbije na stole ♠9, po czym będzie zmuszony wyjść stamtąd karem różnym od asa. Powiedzmy, iż broniący S wskoczy wówczas ♦D i zagra ♥W. Gracz W będzie musiał dokonać przebitki ostatnim atutem ręki i wyjść stamtąd w karo, impasując króla. A potem zgrać asa atu i wykorzystać pozostałe kara. Tak, po optymalnej obronie, rozgrywający nie zdoła zrobić z ręki czterech impasów (dwóch przeciwko ♠10 i dwóch karowych), aby zatem nie stracić teoretycznie zawsze mu należnych jedenastu wziątek, będzie musiał się posiłkować zagraniem na drugą figurę karową w ręce e-S-a.

A że rozgrywka na lew jedenaście nie jest mimo wszystko banalna, w turniejowych protokołach tego rozdania znajdą się zarówno minimaksowe zapisy 650 dla WE, jak i tylko 620 dla tej strony. Oraz bez wątpienia (choć raczej nie za często) 630, a także 660 dla WE, za 3BA z nadróbk albo dwiema. Nawiadem, tylko pierwszy wist w kiery definitywnie ograniczy kontrakty bezatutowe (czy to z ręki E, czy to nawet z W) do dziesięciu wziątek. Po każdym innym ataku będzie już możliwe zdobycie bezcennych jedenastu lew. Także wówczas na ogół będzie jednak konieczne zagranie na drugą figurę karową w ręce S…

Minimaks teoretyczny: 5♠(WE), 11 lew, 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 7(WE);

♠ – 11 (WE);

BA – 10 (WE).