Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

	♠ Q7  ♥ J7543  ♦ QJ87  ♣ Q4
♠ K95 ♥ AK102 ♦ A54 ♣ 1053		♠ A10832 ♥ Q ♦ 962 ♣ KJ92
	♠ J64 ♥ 986 ♦ K103 ♣ A876

¹ PRO

² maksimum rebidu, trzy karty w pikach

To również powinien być kontrakt absolutnie standardowy, tj. osiągnięty w zasadzie na każdym stole turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012. Także pierwszy wist będzie prawie wszędzie taki sam – przeciwko 4♠(E) obrońca S wyjdzie pasywnie blotką kier. Jak widać, atuty dzielą się 3–2, a N ma drugą ♣D – pod impasem, przeto każdy szanujący się rozgrywający powinien skompletować tu jedenaście wziątek, czyli zrobić nadróbkę. Wyłącznie dla wprawy tu zatem rozgrywkę pikowej końcówki po najgroźniejszym dla E, chociaż w zasadzie nierealnym, ataku blotką karo. Otóż rozgrywający będzie wówczas musiał zabić pierwszą lewę ♦A w dziadku, a następnie zgrać ♥D oraz ♠A, wrócić na stół ♠K (o bezpiecznym rozegraniu pików jako pojedynczego koloru trzeba tu będzie – w imię wyższych celów – raczej zapomnieć), na ♥A K wyrzucić z ręki oba pozostałe tam jeszcze kara, po czym zagrać ze stołu w trefla – do waleta w ręce. A gdyby przyszło mu się nim utrzymać – będzie kontynuował z ręki ♣K (!). Tak, przy ograniczonej przez konieczność pozbycia się z ręki kar liczbie dojść do dziadka rozgrywający będzie mógł oddać jedną wziątkę treflową tylko wówczas, gdy obrońca N ma w tym kolorze singlową albo druga damę.

Opisana wyżej rozgrywka nie jest ani trochę trudna, ponadto obrońcy S będą na ogół wistowali w kiery, co zadanie zawodnikowi E jeszcze bardziej ułatwi. Można się przeto spodziewać, iż w protokołach rozdania absolutnie dominującym wpisem będzie 650 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 5♠(WE), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 11(WE);

BA – 9 (WE).