Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

	♠ K6  ♥ K107  ♦ KJ54  ♣ 10732
♠ 732 ♥ 94 ♦ 10962 ♣ 9864		♠ AQ10984 ♥ 632 ♦ 83 ♣ KJ
	♠ J5 ♥ AQJ85 ♦ AQ7 ♣ AQ5

¹ 6–9(10) PC z zatrzymaniem kierowym

² kontra objaśniająca na kierach, forsing na jedno okrążenie (po – co najmniej – półpozytywnej odpowiedzi partnera na kontrę wywoławczą wskazanie przez kontrującego silnej ręki na kolorze – czyli tzw. kontry objaśniającej – forsuje na jedno okrążenie; stosowane jest również ustalenie nieco inne, a mianowicie, iż forsujące jest wówczas jedynie zalicytowanie przez kontrującego koloru starszego, natomiast zapowiedzenie koloru młodszego nie forsuje – i ta ostatnia zapowiedź nie jest wtedy uznawana za wskazanie kontry objaśniającej)

³ fit kierowy

Można bezfinezyjnie podnieść do 4♥, bo na pewno będzie to kontrakt popularny i wychodzący, S widzi jednak, że prawie na pewno lepiej będzie grać w tym rozdaniu z ręki partnera. Jeśli posiada on w pikach króla – drugiego, trzeciego, czy nawet czwartego,  a jest to wielce prawdopodobne – to w przypadku kontraktu 4♥(S) broniący łatwo odbiorą dwie wziątki w tym kolorze, W może też drugą rundę pików przebić. Natomiast w wypadku, gdy rozgrywał będzie partner (gracz N), nie będzie to możliwe. Z punktu widzenia S jest również pewne, iż 3BA będą w tym rozdaniu kontraktem nadwyżkowym, często więc weźmie się na nie tyle samo lew co przy grze w kolor. A może nawet więcej, gdyż może nie odda się wówczas dwóch pików (ani przebitki w drugiej rundzie tego koloru). Ponadto e-S-owi wolno jest spojrzeć wielce łaskawym okiem na obecne w jego ręce układy impasowe. Leżą one bowiem za graczem E, który otworzył licytację – wprawdzie na trzeciej ręce, ale w założeniach niekorzystnych – to właśnie on ma zatem w zasadzie wszystkie brakujące stronie NS miltony.

Wszystko to, co można było przewidzieć pod koniec licytacji, potwierdzi się w praktyce. Przeciwko ewentualnym 4♥(S) obrońca W wyjdzie oczywiście w licytowane przez partnera piki i ten ostatni zdobędzie dwie wziątki w tym kolorze. Natomiast 6BA(N) jest kontraktem żelaznym, rozgrywający weźmie wówczas łatwiutko pięć kierów, cztery kara oraz trzy trefle. I to nie wyłącznie dlatego, że obrońcaE ma w tym ostatnim kolorze ♣K W sec. Nawet  gdyby posiadał on w treflach ♣K W x i oddał bezpieczny pierwszy wist, na przykład w kara, to rozgrywający zabiłby pierwszą lewę ♦A nas stole, a potem ściągnąłby pięć kierów oraz pozostałe kara. Krytyczna końcówka wyglądałaby następująco:

Teraz ♦W wprowadziłby obrońcę E w bezredukcyjny przymus. Gdyby wyrzucił trefla, rozgrywający pozbyłby się z dziadka pika, a następnie zrobiłby tam impas ♣D, ściągnął ♣A i wykorzystał – jako swoją dwunastą wziątkę – ♣10 w ręce. Natomiast jeśli w przedstawionej na ostatnim diagramie końcówce E rozstałby się z ♠D, rozgrywający pozbyłby się ze stołu blotki treflowej, następnie zaś zrobił tam impas ♣D i zagrał w blotkę pikową. E wziąłby tę lewę na singlowego już ♠A, ale ostatnie dwie padłyby łupem ♣A oraz ♠W na stole. Wystarczyłoby, aby gracz N rozczytał prawidłowo końcówkę, z czym nie miałby raczej jednak żadnych problemów.

Zatem najczęstszymi wpisami w protokołach tego rozdania winny być 450 oraz 490 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 6BA(N!), 12 lew; 990 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (N!);

♦ – 12 (N!);

h – 12 (N!);

♠ – 7(N!);

BA – 12 (N!).