Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

	♠ AQ  ♥ Q6542  ♦ K52  ♣ 942
♠ 6 ♥ KJ97 ♦ Q874 ♣ J873		♠ K8742 ♥ A8 ♦ 10 ♣ AKQ106
	♠ J10953 ♥ 103 ♦ AJ963 ♣ 5

Nasz System:

¹ półforsujące

² naturalne trefle albo nieminimum w składzie zrównoważonym

Jak widać, jeżeli otwierający zdecyduje się na dosyć chyba oczywisty rebid 3♣, to jego partner nań spasuje.

albo:

¹ półforsujące

² 5⁺♠–4⁺♣, forsing do dogranej – to z kolei będzie przelicytowanie tej urodziwej skądinąd karty

Albo:

¹ półforsujące

² konwencja gazzilli: sztuczne, możliwe różne typy rąk, forsing na jedno okrążenie

³ 6–8^– PC, ręce bez 2⁺♠, 5⁺♥ oraz 6⁺♣/♦, możliwy jednak duży układ na kolorach młodszych (sztuczny rebid odpowiadającego 2♦ wskazalby układ dowolny, forsing na jedno okrążenie)

⁴ układ 5♠–5♣, silny inwit

¹ półforsujące

² można też, stosując konwencję gazzilli, taki właśnie rubid przeznaczyć na wskazanie układu 5♠–5♣ w sile inwitu

Wspólny Język:                    

¹ naturalne, nieforsujące

² 5⁺♠–5⁺♣, 16⁺–18 PC

Jak widać, pary licytujące standardową wersją Naszego Systemu, bezkonwencyjnie, będą miały z tym rozdaniem sporo kłopotów i czesto nie dojdą w nim do ostrej, choć w miarę przyzwoitej końcówki w trefle. Konwencja gazzilli, w którejś ze swoich kilkunastu wersji – będzie tu bardzo pomocna. Istnieją też inne rozwiazania konwencyjne mniej lub bardzie usprawniające licytację w tej sekwencji.

Także we Wspólnym Języku nie powinno być problemów – E da bowiem wówczas inwitowy rebid 3♣, wskazujący też układ (minimum) 5–5 w kolorach czarnych. A jego partnerowi nie pozostanie wówczas nic innego, jak dołożyć końcówkę. Owszem, nieraz lepsze od 5♣ mogłyby być 3BA, szczególnie w turnieju na maksy, nie bardzo jednak da się to już wszakże wybadać, posunięciem statystycznie uzasadnionym będzie zatem po prostu podniesienie do 5♣.

Rozgrywka tego kontraktu będzie jednak musiała być bardzo staranna. Powiedzmy, że obrońca W, posiadający zacinkę pikową, wyjdzie przeciwko niemu w atu. Rozgrywający będzie musiał wziąć tę lewę w ręce (tzn. nie będzie mu wolno wstawić w niej z dziadka ♣W), po czym powinien ściągnąć ♥A, wejść na stół ♥K i zagrać stamtąd w pika. Obrońca N wskoczy wówczas bez wahania ♠A i powtórzy treflem. Znów trzeba będzie wziąć tę lewę w ręce, a następnie przebić w dziadku dwa piki (bez uprzedniego ściągania króla w tym kolorze), a w rece kiera, ekspasując przy tym damę tego koloru. Potem na wyrobionego dzięki temu ostatniemu manewrowi ♥W na stole rozgrywający wyrzuci z ręki singlową ♦10, w kolejnej lewie przebije tam więc karo, a potem ściągnie ♣K oraz ♠K. Ostatnią wziątkę zdobędzie obrońca S na ♠W.

Jeszcze trudniejsza byłaby rozgrywka końcówki treflowej po pierwszym wiście ♦W i kontynuacji karowej (a nawet ♦A i ♦W!), tyle że na szczęście wist taki – raczej – nie padnie.

Oczywiście nie wszystkie duety WE zagrają tu kontrakt 5♣, pewnie nawet będzie ich mniej niż połowa. A że i jedenaście lew nie leży wówczas na stole, w turniejowych protokołach tego rozdania nalezy się spodziewać zarowno efektownych wpisów w wysokości 400 punktów dla WE, jak i wielu spokojniejszych, a mianowicie 150 i 130 dla tej strony, jak również 50 dla NS.

Minimaks teoretyczny:  5♣(WE), 11 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8 (W!);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (WE).