Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

	♠ 72  ♥ AK5  ♦ Q874  ♣ AJ98
♠ QJ106 ♥ J10842 ♦ J10 ♣ 75		♠ K83 ♥ Q97 ♦ 652 ♣ K643
	♠ A954 ♥ 63 ♦ AK93 ♣ Q102

albo (teoretycznie bardziej prawidlowo):

¹N nie chce zajmować bez atu z blotkowym dubletonem w pikach

² 13–15 PC w składzie zrównoważonym bez starszych czwórek oraz zatrzymania pikowego (gdyby otwierający zalicytował 1♥ – N dałby sztuczny rebid 2♠)

Tak czy owak, na prawie każdym stole lutowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012 ostatecznym kontraktem staną się 3BA – z ręki N. Także bowiem tam, gdzie gracz N zastosuje przedstawioną wyżej koncepcję Zbigniewa Szuriga, rozgrywka znajdzie się ostatecznie w jego rękach. I znów gracz E nie będzie wiedział, w co wyjść, powiedzmy jednak, że nakierowany licytacją odda najgroźniejszy dla przeciwnika wist pikowy. Nawet wówczas, a po innym ataku z jeszcze większą łatwością, rozgrywający skompletuje dziesięć wziątek. Zabije bowiem (asem na stole) dopiero trzecią lewę pikową, a następnie zaimpasuje ♣K. Manewr ten nie powiedzie się, ale i tak dziesięć wziątek będzie już niczym niezagrożone. Standardowy będzie też zatem zapisany w protokole wynik tego rozdania: 630 dla strony NS.

Minimaks teoretyczny:  4BA(NS), 10 lew; 63 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 11 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 8 (NS);      

BA – 10 (NS).