Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

	♠ J  ♥ J65  ♦ AKJ976  ♣ Q52
♠ 764 ♥ 32 ♦ Q42 ♣ J10864		♠ AQ92 ♥ AKQ984 ♦ 53 ♣ 3
	♠ K10853 ♥ 107 ♦ 108 ♣ AK97

albo:

¹ na tej ręce otwarcie jak najbardziej możliwe, na NS prawie na pewno nie wychodzi bowiem żadna końcówka

Jak widać, to ostatnie posunięcie nie bardzo się tu jednak graczowi N opłaci. Po jego 3♦ E wejdzie bowiem 3♥, których przecież nikt nie skontruje, i będzie je rozgrywał. I jeśli tylko nie przebije trzeciej rundy kar (po ataku w ten kolor, poprzedzonym pewnie ściągnięciem ♣A), tylko zrzuci wówczas z ręki pika (albo trefla), będzie miał niczym niezagrożone siedem wziątek – sześć kierowych oraz ♠A – czyli wpadnie tylko bez dwóch, za 100. Tymczasem po otwarciu przez e-N-a licytacji prostym karem E zgłosi dwukrotnie swoje kiery, potem jednak już najprawdopodobniej nie będzie się już przepychał i puści do gry 3♦. Tym bardziej że po takim rozwoju wydarzeń, jego ewentualne 3♥ dużo łatwiej byłoby już graczowi S skontrować.

Natomiast 3♦(NS) zostaną pewnie zrealizowane, najczęściej rozgrywający odda wówczas dwie lewy kierowe, nadbitkę trzeciej lewy tego ostatniego koloru oraz ♠A. Także kiedy po ściągnięciu ♥A E wyjdzie w drugiej lewie w singla treflowego, rozgrywający zabije ją na stole, po czym szybko zaatutuje, impasując W damę w tym kolorze; zdobędzie wówczas sześć wziątek karowych oraz trzy treflowe.

W protokołach tego rozdania można się zatem spodziewać przede wszystkim zapisów w wysokości 110 oraz 100 punktów po stronie NS.

Minimaks teoretyczny: 3♦(NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 7 (WE);                                                                                                                            

♠ – 7 (NS);

BA – 6 (NS).