Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

	♠ J4  ♥ A96  ♦ QJ103  ♣ Q984
♠ KQ85 ♥ K83 ♦ 2 ♣ AK652		♠ A106 ♥ Q72 ♦ AK9876 ♣ J
	♠ 9732 ♥ J1054 ♦ 54 ♣ 1073

Po powyższej – w pełni naturalnej i jak najbardziej standardowej sekwencji licytacyjnej – dojdzie do kontraktu 3BA(W). Można , iż stanie się tak na ogromnej większości stołów drugiego w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012. Obrońca N nie będzie dysponował wygodnym pierwszym wistem, jeśli jednak tylko nie wyjdzie blotką treflową, nie straci lewy. Rozgrywający jest tu bowiem po prostu skazany na zdobycie dziesięciu wziątek – ma ich z góry dziewięć: cztery pikowe, dwie treflowe, dwie karowe oraz kierową, a zawsze zdoła wyrobić sobie dziesiątą w karach. Odda wówczas przeciwnikom dwa kara oraz ♥A. Problem powstałby jedynie wówczas, gdyby N wpadł na iście diabelski pomysł i na kartę pierwszego wistu wybrał ♣D (!?). Gra (na nadróbki) przez kara stałaby się wówczas zbyt wolna,  więc trzeba by się było przerzucić na grę przez… trefle. W zabiłby zatem pierwszą lewę ♣A, zgrał też ♣K i odszedł treflem. Wówczas jednak – ze względów komunikacyjnych – musiałby rozegrać nietypowo piki: ♠A, ♠10 do króla w ręce, a potem impas tamtejszą ♠8. Można się spodziewać, iż nie sprostałby temu tyleż trudnemu, ileż nienaturalnemu zadaniu – i skonstatować, że po niezwykłym ataku ♣D rozgrywający zrobiłby jedynie swoje, bez nadróbki.

W protokole rozdania powinny jednak zdecydowanie dominować zapisy w wysokości 430 punktów dla WE. Teoretycznym minimaksem rozdania jest jednak – niełatwa do osiągnięcia – końcówka w piki, na siedmiu atutach, tę można tu bowiem zrealizować z nadróbką i zapisać sobie za to aż 450 punktów (po stronie WE rzecz jasna).

Minimaks teoretyczny: 5♠(WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ –  10 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 11 (WE);

BA – 10 (WE).