Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

	♠ KJ8  ♥ AJ93  ♦ A107542  ♣ ==
♠ AQ97 ♥ 872 ♦ 3 ♣ A9842		♠ 632 ♥ KQ105 ♦ KQJ9 ♣ 105
	♠ 1054 ♥ 64 ♦ 86 ♣ KQJ763

¹ to za mało na otwarcie, nawet 2♣ precision we Wspólnym Języku, szczególnie że trefle są lichutkie

² po uprzednim pasie W może jednak teraz jak najbardziej dać teraz kontrę – wywoławczą, taką jak na otwarcie 1♦ (choć odpowiednio słabszą, jako że przecież W na pierwszej ręce spasował)

³ karna, mówi o karowym trappingpasie

Jak widać, warto było nie spieszyć się tu z ręką W z otwieraniem licytacji, tylko spokojnie poczekać. W tym wypadku było to bowiem równoznaczne z – nieświadomym wprawdzie – zastawieniem pułapki na przeciwników, którzy musieli dać otwarcie (N) i odpowiedź (S). Potem zaś – po popasowej wywoławczej kontrze partnera – E pewnie skontrował ucieczkowe 2♦ otwierającego i NS znaleźli się we wspomnianej pułapce, czyli sytuacji bez (dobrego) wyjścia. Przeciwko ostatecznym 2♦(N) z kontrą obrońca E wyjdzie natomiast rzecz jasna ♦K – i rozgrywający będzie się musiał trochę nagimnastykować, aby wybronić się jedynie bez dwóch, za 300. Weźmie na pewno trzy kara w ręce oraz ♥A i pika, teoretycznie rzecz biorąc, powinno też udać mu się jeszcze wycisnąć z obrońców szóstą wziątkę.

A jeżeli gracz S podejmie misję ratunkową 3♣, to już na pewno będzie musiał leżeć bez trzech, z kontrą za 500.

Tymczasem pozostawieni sami sobie zawodnicy WE mogliby zostać ograniczeni przez przeciwników do ośmiu lew w bez atu (po starannej obronie, rozpoczętej wistem w kolor młodszy).

Stąd możemy się w rozdaniu tym spodziewać następujących zapisów: 500, 300, 150 i 120 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 2BA(WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS, WE!);

♦ – 6 (NS,WE!);

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (W!);

BA – 8 (WE).