Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

	♠ KQ53 ♥ Q95 ♦ K9 ♣ AQ73
♠ 102 ♥ A10876 ♦ 85 ♣ J1084		♠ A864 ♥ J432 ♦ Q104 ♣ 92
	♠ J97 ♥ K ♦ AJ7632 ♣ K65

¹ kierowy singleton jest królem, nie warto zatem (na ogół) kłaść w licytacji nacisku na tę właśnie (krótkość) cechę ręki e-S-a

albo (Nasz System):

¹ transfer na kara

² brak superprzyjęcia transferu partnera

³ krótkość w kierach, forsing do dogranej

⁴ cztery piki, z tylko ♥D x x N nie może się zgodzić na 3BA, poszukuje zatem alternatywnej końcówki (wobec tak 3BA, jak i 5♦, ta druga bowiem to kontrakt bardzo wysoki)

⁵ trzykartowy fit pikowy

Wspólny Język:

¹ transfer na kara: signoff albo forsing do końcówki

² automatyczne

³ krótkość w kierach, forsing do dogranej

⁴ cztery piki, z tylko ♥D x x N nie może się zgodzić na 3BA, poszukuje zatem alternatywnej końcówki (wobec tak 3BA, jak i 5♦, ta druga bowiem to kontrakt bardzo wysoki)

⁵ trzykartowy fit pikowy

Jeśli jednak odpowiadający będzie się nadmiernie obawiał kierów, to przelicytuje swoją kartę: da transfer na kara, a potem wskaże krótkość kierową. Partner – z ♥D x x – na pewno nie zdecyduje się wtedy na 3BA, skończy się zatem albo na 4♠, albo nawet na 5♦. Sądzę jednak, iż na dużej większości stołów siódmego już w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski w rozdaniu tym dojdzie do kontraktu firmowego, rozgrywanego przez e-N-a. Przeciwko niemu – szczególnie po licytacji jak w sekwencji pierwszej – obrońca E wcale nie musi zawistować w kiera, może się bowiem zdecydować na dużo atrakcyjniejsze pod względem potencjału atakującego wyjście pikowe. Nawet jednak po wiście kierowym rozgrywający będzie musiał zrobić nadróbkę, wykona przecież impas przeciwko ♦D (kier, trzy trefle oraz sześć kar). Po ataku w piki weźmie już natomiast jedenaście lew, po zdobyciu pierwszej wziątki ♠K w ręce, sprawdzi bowiem najpierw, co słychać w karach, a potem powtórzy pikiem. A jeżeli po ♠A E nie zagra w kiera – aby partner zdjął swojego asa w tym kolorze – to rozgrywający zrobi już nielicytowanego szlemika. Nawet bowiem jeżeli w pierwszej lewie zadysponował ze stołu ♠9 (w końcówce będzie zatem dysponował jedynie dwoma wziątkami w tym kolorze), to zdusi obrońcę W w prostym kierowo-treflowym przymusie, który da mu dwunastą lewę.

Jeśli natomiast chodzi o inne końcówki, to 5♦(NS) zostanie zrealizowane bez trudu (do oddania tylko dwa asy, dama atu do łatwego wyimpasowania), równie łatwo będzie można wygrać 4♠(NS), na siedmiu atutach. A ściśle mówiąc, jedynie pierwszy wist blotką kierową i konsekwentna kontynuacja tym kolorem – tak w lewie drugiej (przez W), jak i po zabiciu przez E asem drugiej (koniecznie drugiej!, przynajmniej gdy N rozpocznie blotką z ręki do waleta na stole) rundy pików – pozbawią gracza N nadróbki (jedenastej wziątki). Po kierowym skrócie stołu (ręki S) ♠8 (czy nawet ♠6) w ręce E zostanie bowiem wypromowana na pewną, trzecią, wziątkę obrony.

W turniejowych protokołach tego rozdania możemy się zatem spodziewać następujących zapisów: przede wszystkim 430 oraz 460 dla WE, a ponadto (w sporej mniejszości) 620, 600 i 650 dla tej strony.

Minimaksteoretyczny: 4BA(NS), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 11 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 10 (NS);

BA – 10 (NS).