Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

	♠ A72 ♥ KJ32 ♦ A65 ♣ K106
♠ 53 ♥ 95 ♦ KJ109 ♣ A8432		♠ KQ98 ♥ Q104 ♦ Q432 ♣ Q5
	♠ J1064 ♥ A876 ♦ 87 ♣ J97

albo:

¹ jeśli tylko gracz S może sobie systemowo pozwolić na zadanie staymana, albo jeśli go zaryzykuje, tu mu się to bowiem uda

I tak – 1BA(N) zostałoby położone bez jednej, ale wyłącznie po pierwszym wiście w karo; broniący wzięliby wówczas kiera, trzy kara, dwa trefle oraz pika (bądź taki czy inny ekwiwalent tych wziątek). W pewnych okolicznościach rozgrywający musiałby się nawet mocno napocić, aby nie wpaść bez dwóch.

To teoria, w praktyce przeciwko ostatecznym 1BA(N) obrońca E wyjdzie bowiem nie w karo, tylko ♠K – i zrealizowanie tej gry będzie już jak najbardziej możliwe. Rozgrywający zabije bowiem pierwszą lewę ♠A w ręce i wyrobi sobie kiery, a potem pikowe honory w dziadku – i już będzie miał siedem wziątek: trzy kierowe, trzy pikowe oraz ♦A. Broniący wezmą natomiast ♥D, ♠D, trzy kara oraz ♣A. Możliwe są też inne warianty gry.

Mimo wszystko stronie NS wyraźnie lepiej będzie się grało w uzgodnione, rozłożone 4–4, kiery. Rozgrywający łatwo weźmie wówczas osiem lew (odda kiera, karo, trefla oraz dwa piki), a po ataku figurą pikową (czy kierem !??) – nawet dziewięć. Będzie się zatem opłacało zadać w tym rozdaniu staymana, chociaż na pewno nie każdy gracz S na użycie tej popularnej konwencji się zdecyduje.

W protokołach rozdania spotkamy przede wszystkim zapisy w wysokości 140, 110 i 90 dla NS, a sporadycznie – pięćdziesiątki po stronie przeciwnej, za 1BA(N), położone po natchnionym wiściekarowym.

Minimaks teoretyczny: 2♥(NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (N!);

BA – 7 (WE).