Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

	♠ KJ98 ♥ Q1052 ♦ Q ♣ J763
♠ Q6543 ♥ KJ98 ♦ AJ8 ♣ Q		♠ 7 ♥ A3 ♦ K97632 ♣ K942
	♠ A102 ♥ 764 ♦ 1054 ♣ A1085

albo:

Wprawdzie gdyby gracz N istotnie zdecydował się tu na – dosyć wątpliwe – wznowienie licytacji, to 3♣ jego partnera można by już było położyć bez dwóch, z kontrą za 300, nie dojdzie raczej jednak do takich rozstrzygnięć, jako że W bez wątpienia wskaże wtedy naturalny fit karowy i ostatecznym w tym rozdaniu kontraktem staną się rozgrywane przez jego partnera 3♦. A ten zostanie wygrany z tylko jedną nadróbką – nawet bowiem gdyby rozgrywającemu udało się przebić na stole dwie blotki treflowe, to i tak musiałby oddać trzy wziątki: oprócz ♣A oraz ♠A – także atutową, na ♦10 w ręce E. Wynika stąd, iż zdecydowanym hegemonem w turniejowych protokołach tego rozdania będzie oddający przedstawiony wyżej przebieg wydarzeń zapis w wysokości 130 punktów dla strony WE.

Minimaks teoretyczny: 4♦(WE), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 10 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (WE).