Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

	♠ 1032 ♥ AKJ2 ♦ Q1053 ♣ 97
♠ KJ94 ♥ Q5 ♦ 87 ♣ KQJ62		♠ A85 ♥ 106 ♦ AKJ62 ♣ A105
	♠ Q76 ♥ 98743 ♦ 94 ♣ 843

¹ 15–18 PC w składzie zrównoważonym, to chyba najlepszy opis tej ręki, po alternatywnym wejściu 1♦ E mógłby bowiem mieć problemy w dalszej licytacji

albo:

¹ 15–18 PC w składzie zrównoważonym, to chyba najlepszy opis tej ręki, po alternatywnym wejściu 1♦ E mógłby bowiem mieć problemy w dalszej licytacji

² naturalne, forsing (zasadniczo 5⁺♣, acz możliwe też tylko cztery karty w tym kolorze), Wma dwa bezzatrzymaniowe dubletony w kolorach czerwonych (druga dama to jedynie półzatrzymanie), bada zatem możliwość zagrania innej końcówki niż 3BA

³ naturalne, obawa o co najmniej jeden z kolorów starszych

⁴ naturalne, zatem (4)5♣–4♠, brak zatrzymania kierowego

⁵ wybór końcówki na siedmiu atutach

 albo:

¹ 15–18 PC w składzie zrównoważonym, to chyba najlepszy opis tej ręki, po alternatywnym wejściu 1♦ E mógłby bowiem mieć problemy w dalszej licytacji

² naturalne, forsing (zasadniczo 5⁺♣, acz możliwe też tylko cztery karty w tym kolorze), Wma dwa bezzatrzymaniowe dubletony w kolorach czerwonych (druga dama to jedynie półzatrzymanie), bada zatem możliwość zagrania innej końcówki niż 3BA

³ naturalne, obawa o co najmniej jeden z kolorów starszych

⁴ naturalne, zatem (4)5♣–4♠, brak zatrzymania kierowego

⁵ prośba, aby partner wybrał pomiędzy 4♠ a 5♣

⁶ z dosyć silną czwórką pików W wybiera końcówkę w ten kolor

Te pary WE, które postawią na licytację czysto bilansową – tj. W sprawdzi, że partner nie ma czterech pików, a potem wrzuci 3BA – powinny zostać obłożone. Przeciwko ich 3BA(E) broniący S wyjdzie bowiem najprawdopodobniej w kiera. Wprawdzie wist ten nie wygląda zbyt atrakcyjnie, ale S nie dysponuje też żadną kuszącą alternatywą w którymś z pozostałych kolorów. Po takim początku broniący szybko odbiorą pięć wziątek kierowych i położą przeciwników bez jednej, za 100. Będzie to dla nich przypadek tym bardziej bolesny, gdy szybko przekonają się, iż na ich linii zupełnie bezproblemowo wychodzą dwie inne dograne – pikowa na siedmiu atutach oraz treflowa. Co więcej, problem kierowy (brak zatrzymania w tym kolorze) jest w tym rozdaniu dosyć łatwy do zdiagnozowania, poza tym – w najbardziej naukowej sekwencji ostatniej – E ma nawet szansę poprosić partnera, aby to on wybrał pomiędzy końcówkami w kolory czarne. A że ten ostatni ma dosyć silny czterokart w pikach, postawi na ten właśnie kolor; na niejednym stole trzeciego w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski  ostatecznym kontraktem staną się zatem  4♠, na ogół z ręki W. Przeciwko tej grze obrońca N zaatakuje ♥A, ♥K oraz – optymalnie – trzeci raz kierem, nic to jednak jego stronie nie pomoże. Rozgrywający dokona bowiem przebitki na stole, a potem zgra ♠A, wykona impas ♠W w ręce, ściągnie ♠K i pokaże przeciwnikom karty. Jedenaście lew i minimaksowe 450 punktów dla WE.

Także kontrakt 5♣(WE) łatwiutko wychodzi, rozgrywający odda wówczas tylko dwa kiery. W rozgrywce zaś najpierw sprawdzi, że atuty dzielą się 3–2, potem spróbuje wyrobić sobie przebitką dwie forty karowe, a gdy to się nie uda, przebije w ręce jeszcze jedno karo, na fortę tego koloru wyrzuci pika, a w końcu zrobi udany impas przeciwko ♠D.

W protokołach rozdania oprócz zapisów 450 oraz – rzadziej – 400 dla WE znajdą się też jednak wcale może nie tak rzadkie pięćdziesiątki po stronie NS – za przegrane przez oponentów kontrakty firmowe.

Minimaks teoretyczny: 5♠(WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 11(WE);

BA – 8 (WE).