Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

	♠ 97 ♥ AKJ863 ♦ K ♣ 9854
♠ K52 ♥ 10 ♦ 106 ♣ AQJ10763		♠ QJ8643 ♥ 7 ♦ 7432 ♣ K2
	♠ A10 ♥ Q9542 ♦ AQJ985 ♣ ==

¹ splinter, już zawiązała się licytacja dwustronna, przeto najlepiej będzie jak najszybciej uzgodnić mocno kiery

² zachęcający

³ renons w treflach!

⁴ naturalna, nie tyle nawet wistowa, co pokazanie partnerowi, gdzie leżą figury gracza E

⁵ cuebid

⁶ pytanie o wartości

⁷ dwie wartości z czterech na uzgodnionych kierach (♣A został z odpowiedzi wyłączony, jako że S wskazał w tym kolorze renons)

⁸ partner uzgodnił piki, a poza tym wskazał wartości treflowe, E widzi więc, że wielki szlem w kiery bez wątpienia przeciwnikom wychodzi, ale też, że nawet obrona na szczeblu siedmiu będzie na pewno opłacalna

⁹ tym forsującym pasem S informuje partnera, że posiada ♠A i daje mu szansę na zgłoszenie 7BA, jeśli ma on ♣A (S wie, że karowy cuebid partnera został zgłoszony z królem)

¹⁰ nic z tych rzeczy, trzeba zatem kontrować

Na pewno nie na każdym stole marcowego turniejuBudimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012 tak się to potoczy. Po pierwsze, wielki szlem to zawsze wielki szlem, zwłaszcza iż tu gracze NS mają tylko 24 PC, kontrakt oparty jest więc w dużym stopniu o wartości układowe (dwa pełne kolory czerwone, wyłączenie w treflach). Po drugie, przeciwnicy mogą w tym rozdaniu przeszkadzać jeszcze bardziej intensywnie, niż ma to miejsce w sekwencji powyższej, np. po kontrze partnera na 5♣ oraz 5♦ gracza N – E może skoczyć na 6♠. Z drugiej strony, nie powinno to już jednak stronie WE wiele pomóc – S będzie bowiem wiedział, że na swojego zachęcającego pasa (po 4♠ W) oraz późniejszy cuebid 5♦ partner musi posiadać ♥A K oraz ♦K. To w końcu tylko dziesięć miltonów…

Istotnie, wielki szlem w kiery na linii NS jest absolutnie z góry; nie przedstawia żadnych problemów rozgrywkowych. Tymczasem obronny wielki szlem w piki może zostać położony co najwyżej bez sześciu, z kontrą za 1400. I to bynajmniej nie po banalnej obronie. Przypuśćmy bowiem, że przeciwko takiej grze obrońca S zaatakuje blotką kierową, no może na wszelki wypadek lawintalową ♥2. Jego partner zabije pierwszą lewę ♥K, po czym powinien wyjść ♦K. S dołoży doń lawintalową ♦5 (znów wyłącznie na wszelki wypadek, bowiem treflowy renons w ręce e-S-a został przecież ogłoszony w licytacji), zatem w lewie następnej N poda mu treflową przebitkę. Lewy obrońca przebije tego trefla ♠10, po czym będzie musiał kontynuować ♦A i karem. Trzecią rundę kar rozgrywający przebije ♠K na stole i zagra stamtąd w pika – S dostanie się wówczas do ręki ♠A i wyjdzie w kara raz jeszcze. Gracz E przebije je ostatnim atutem dziadka – ♠5, ale obrońca N dokona bezwzględnej nadbitki dziewiątką atu. Bez sześciu, 1400 dla NS – ale tylko po opisanej wyżej tak precyzyjnej, starannej obronie.

W protokołach tego rozdania oprócz zapisów w wysokości 1510 i 1010 dla NS – za kierowe szlemy i szlemiki – znajdzie się też wiele niższych, powiedzmy od 800 do 1400 – za pikowe obrony strony WE kierowych kontraktów przeciwników – na różnej wysokości i przy różnej liczbie wziętych przez NS lew (od czterech do sześciu).

Minimaks teoretyczny: 7♠(WE) z kontrą, 7 lew; 1400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 13 (NS);

♥ – 13 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 6 (NS).