Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

	♠ AJ98432 ♥ K852 ♦ 10 ♣ K
♠ K10 ♥ AQ97 ♦ AQJ75 ♣ A9		♠ 765 ♥ J43 ♦ K3 ♣ Q10765
	♠ Q ♥ 106 ♦ 98642 ♣ J8432

Nasz System:

¹ trzeba trochę zaryzykować

Wspólny Język:

¹ trzeba trochę zaryzykować

Chciałoby się dać na wznowieniu wywoławczą kontrę, aby nie stracić ewentualnej gry w kiery, jeśli jednak partner nie ma (co najmniej) czterech kart w tym kolorze – kontrując, W prawie na pewno straci 3BA, najbardziej prawdopodobną w tym rozdaniu końcówkę swojej strony. Tak, jak przedstawiłem to wyżej, potoczy się zatem licytacja na wielu stołach trzeciego w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski, kontrakt 3BA(W) powinien zatem być w tym rozdaniu grą jak najbardziej standardową.

Przeciwko niej obrońca N wyjdzie najprawdopodobniej w blotkę pikową, ma w koncu dwa boczne króle – potencjalne dojścia do ręki. Rozgrywający zabije zatem ♠D obrońcy S królem w swej ręce i doliczy się mocno prawdopodobnych ośmiu wziątek: pikowej, pięciu karowych, kierowej oraz treflowej. Dziewiątą da mu ewentualnie impas kierowy, jeżeli jednak W wpadnie na pomysł, iż przed jego wykonaniem może przecież sprawdzająco ściągnąć ♣A (nie do końca uzasadniony – wrócimy do tego problemu w dalszej fazie analizy), będzie już w domu. Na ♣A spadnie bowiem od e-N-a singlowy król i dziewiątą wziątką rozgrywającego stanie się ♣A w dziadku. Tak przynajmniej będzie mu się wydawało, nie będzie przecież jeszcze wiedział, że kara dzielą się 5–1, dadzą mu zatem jedynie cztery lewy.

Nic to, kiedy na ♣A spadnie król, rozgrywający może śmiało kontynuować z ręki ♣9 i puścić ją wkoło; z licytacji będzie bowiem w zasadzie pewne, iż piki były rozłożone 7(N) – 1(S). Teraz zatem S pobije ♣9 waletem i wyjdzie w kiera. W powinien zabić w ręce ♥A – i tak już przecież spotkało go w tym rozdaniu sporo szczęścia. Następnie rozgrywajacy ściągnie swoje kara (tylko cztery), a po drodze odegra ♣D 10, w końcu zaś otrze pot z czoła i zapisze po swojej stronie protokołu cenne 600 punktów. Da to jego parze bardzo wysoką notę turniejową. Po pierwsze bowiem, nie wszystkie duety WE zapowiedzą w tym rozdaniu kontrakt firmowy; po drugie natomiast – nie każdy rozgrywający go grę swoją zrealizuje. Jedni nie pociągną bowiem ♣A z góry, inni tak czy owak zagrają na impas ♥K, w protokołach znajdzie się więc wiele zapisów za wpadki (po stronie NS), i to na ogół bez wielu.

Ale niestety – to jeszcze nie koniec analizy tego interesującego rozdania, za wcześnie też na ostateczne wnioski. Otóż aby analiza owa była dostatecznie głęboka, należy postawić sobie i odpowiedzieć na pytanie: Czy kontrolne pociągnięcie ♣A może być posunięciem niekorzystnym dla rozgrywającego? Nietrudno wówczas dostrzec następujące hipotetyczne rozkłady kart…

Obie strony po partii, rozdawał E

… czy…

Obie strony po partii, rozdawał E

… kiedy to rozgrywający może zrobić swoje, a nawet nadróbkę (rozkład drugi) w sposób następujący: Po wzięciu pierwszej lewy ♠K wejdzie on na stół ♦K (albo ściągnie ♦A i wejdzie do dziadka królem tego koloru), po czym zagra stamtąd blotkę kier – na impas damą w ręce (bądź też – jeszcze lepiej – wyjdzie ze stołu ♥W, a kiedyS położy nań ♥K – przepuści go, szczególnie wówczas, gdy będzie już wiedział, że kara są rozłożone 5–1). Następnie zaś ściągnie ♥A i odda obrońcy S lewę kierową. Weźmie wówczas trzy kiery, a w sumie lew dziewięć (przy karach rozłożonych 5–1) albo nawet dziesięć (gdy kara dzielą się nie gorzej niż 4–2). Tymczasem wcześniejsze ściągnięcie ♣A rozgrywkę tę zrujnuje, po wzięciu lewy kierowej S dopuści bowiem partnera ♣K, a ten ściągnie wiele wziątek pikowych. Tak nie stanie się jedynie w przypadku ostatniego z prezentowanych rozkładów, gdy ponadto W rozpocznie kiery waletem ze stołu, zabije wstawionego przez S ♥K asem w ręce i ściągnie ♥D…

A przecież każdy z ostatnich dwóch rozkładów jest bardziej prawdopodobny od tego z singlowym ♣K u N. Znaczy to również, że w turniejowej praktyce przegranych zostanie jeszcze więcej kontraktów 3BA(W), niż w pierwszej chwili można się było spodziewać. Inaczej mówiąc, rozgrywka druga [na ♥K x x bądź K x x x (x) bez dziesiątki w ręce S, czy nawet ♥K 10 x x… tamże (po prostu ♥K pod impasem) – jeśli gracz W sprawdzi wcześniej, iż kara dzielą się nie gorzej niż 4–2 oraz będzie gotów zrezygnować z ewentualnej nadróbki] jest bardziej prawidłowa niż ta polegająca na pociągnięciu najpierw ♣A. Tym samym jest to rozgrywka właściwa, do sukcesu w tym rozdaniu prowadzi zatem zagranie, teoretycznie rzecz biorąc, gorsze.

Minimaks teoretyczny:  3BA(W!), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (W!);

♦ – 10 (W!);

♥ – 9 (WE);

♠ – 7 (NS);      

BA – 9 (W!).