Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

	♠ J532 ♥ QJ104 ♦ 95 ♣ J72
♠ AK984 ♥ 52 ♦ A73 ♣ KQ3		♠ Q7 ♥ AK863 ♦ K84 ♣ 1096
	♠ 106 ♥ 97 ♦ QJ1062 ♣ A854

albo:

¹ transfer na kiery

W któryś z przedstawionych wyżej sposobów powinna się potoczyć licytacja na w zasadzie każdym stole listopadowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010. Przeciwko finalnym – absolutnie standardowym – 3BA(W) obrońca N wyjdzie w któryś z kolorów młodszych. Tam, gdzie W otworzy 1BA, możliwy jest też pierwszy wist w pika, konfiguracja tego koloru w ręce N nie jest jednakże specjalnie ku temu zachęcająca. Nawet wszakże tam, gdzie padnie teoretycznie najgroźniejszy dlań atak pikowy, W powinien zrobić nadróbkę. Na wszelki wypadek przepuści bowiem raz kara, potem zaś zagra trefla do króla w ręce, a w końcu sprawdzi piki i wyrobi sobie w tym kolorze fortę, oddając w nim lewę obrońcy N. W tym momencie będzie już dysponował dziewięcioma wziątkami – czterema pikowymi, dwoma karowymi, dwoma kierowymi i treflową, nie zawaha się też jednak najprawdopodobniej przed zagraniem raz jeszcze w trefle – do damy w ręce, a to da mu lewę dziesiątą. Taki przynajmniej lub bardzo podobny przebieg wydarzeń przewiduję na  większości stołów. W końcu gra toczy się w turnieju na maksy, kiedy to na ogół nie chodzi o to, aby możliwie jak najpewniej i jak najbezpieczniej zrobić swoje.

Podstawowym wpisem w protokół tego rozdania będzie zatem 630 punktów dla WE.

Minimaksowych sześćsetpięćdziesiątek dla tej strony – za końcówkę w piki z nadróbką (dwa kara, dwa trefle, dwa kiery oraz pięć lew atutowych – będzie bowiem można przebić w ręce W dwa kiery) nie należy się raczej w nich spodziewać, no, chyba że sporadycznie…

Minimaks teoretyczny:  5♠(WE), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE); 

♦ – 9 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 11 (WE);

BA – 10 (WE).