Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

	♠ KQ63 ♥ QJ7 ♦ Q653 ♣ 74
♠ J5 ♥ K84 ♦ J72 ♣ AKQ85		♠ 972 ♥ 962 ♦ A104 ♣ 10932
	♠ A1084 ♥ A1053 ♦ K98 ♣ J6

albo:

¹ wejście nieco ryzykowne, ale z tak dobrym kolorem – dopuszczalne (na zasadzie, iż przeciwnicy nie mają także na kontrę)

² kontra negatywna, co najmniej jedna starsza czwórka

³ fit treflowy, ale układ 4333 – i słaba karta – w  zasadzie należy więc pasować

⁴ próba znalezienia lepszego koloru do gry przez zalicytowanie 2♠ jest w tej sekwencji w zasadzie wolna od większego ryzyka, jako że z trzema pikami partner spasuje (i kontrakt 2♠ będzie porównywalny z 2♥ – oba na siedmiu atutach), natomiast z dublem pikowym zgłosi albo 2BA (z układem 2–4–3–4), albo 3♦ (z układem 2–4–4–3); oczywiście we Wspólnym Języku, gdzie kontra e-N-a mogła też być przygotowaniem forsingu na własnym kolorze, nie można takiej sekwencji zastosować (chyba że jest ona nieforsująca, a z longerem pikowym licytuje się 3♠)

albo:

¹ wejście nieco ryzykowne, ale z tak dobrym kolorem – dopuszczalne (na zasadzie, iż przeciwnicy nie mają trefli na kontrę)

² kontra negatywna, co najmniej jedna starsza czwórka

³ podniesienie do 3♣ nie będzie jednak ogromnym błędem

⁴ dziewięć miltonów, ale brzydkich (w nich trzy damy i walet), można zatem spokojnie spasować

albo:

¹ wejście nieco ryzykowne, ale z tak dobrym kolorem – dopuszczalne (na zasadzie, iż przeciwnicy nie mają trefli na kontrę)

² kontra negatywna, co najmniej jedna starsza czwórka

³ podniesienie do 3♣ nie będzie jednak ogromnym błędem

⁴ z drugiej strony 10 PC to jednak 10 PC, strona NS ma więc w rozdaniu wyraźną przewagę nad przeciwnikami, a ci są po partii

⁵ teraz już ewentualna gra na szczeblu czterech byłaby niebezpieczna sama przez się, N nie podejmuje więc próby ewentualnego poprawienia kontraktu na 3♠

Jeśli gracz W asekurancko spasuje albo jego parter nie zdecyduje się na podniesienie do 3♣, strona przeciwna zagra spokojne 2♠, czy nawet 2♥, zrobi swoje i zapisze sobie 110 punktów. (Jeśli tylko WE nie zagrają jako pierwsi w kara – rozgrywający będzie musiał oddać dwie lewy w tym kolorze, a ponadto dwa trefle oraz ♥K, zdobędzie zatem – grając tak w piki, jak i w kiery – tylko osiem wziątek). Jeżeli natomiast obaj zawodnicy WE włączą się do walki, rozdanie wyraźnie się zdynamizuje, skutkiem czego gracze NS staną przed dosyć trudnym problemem. Wprawdzie N będzie mógł na wygasające 3♣ E spasować, wówczas kontrakt zostanie położony bez dwóch, za okazałe 200 punktów (przynajmniej jeżeli obrońcy nie zagrają sami w kara ani też nie pomogą rozgrywającemu w wyeliminowaniu pików, wtedy bowiem zostaliby w końcówce wpuszczeni kierami i zmuszeni do otworzenia kar), posiada jednak 10 PC, może też zatem z powodzeniem zdecydować się wówczas na drugą kontrę. Otwierający nie będzie jednak mógł jej ukarmić, ostatecznym kontraktem staną się zatem 3♥(S). A nawet gdyby stronie tej udało się znaleźć kontrakt pikowy, to i on (podobnie jak jej gra w kiery) zostałby już położony bez jednej (jeżeli tylko WE nie zagraliby jako pierwsi w karo) i zapis przeszedłby na stronę WE. Tymczasem już 2♣(WE) mogły zostać obłożone bez jednej, a 3tt – bez dwóch, z kontrą odpowiednio za 200 i 500. Pomiędzy mogłyby a zostały istnieje jednak kolosalna różnica. Jak już bowiem wspomniałem,  jeżeli N skontrowałby powtórnie, jego partner w zasadzie nie mógłby kontry tej ukarmić, musiałby zgłosić 3♥.

W protokołach tego rozdania spotkamy zatem zarówno zapisy w wysokości 100, 110 i 200 punktów dla NS, jak i pięćdziesiątki po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 2♥(NS), 8 lew albo 2♠(NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (WE).