Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 6 Rozd. E, po partii: EW	♠ A Q J 3 ♥ A 10 7 6 3 2 ♦ 10 ♣ 9 2
♠ K 10 7 ♥ K 9 8 ♦ K J 5 2 ♣ A K 4		♠ 9 8 4 2 ♥ J 4 ♦ A Q 4 3 ♣ 8 6 5
	♠ 6 5 ♥ Q 5 ♦ 9 8 7 6 ♣ Q J 10 7 3

¹układ 6–4, należy przeto koniecznie powalczyć

²kontra negatywna

³z silnym naciskiem na 2BA

Powyższe przy założeniu, iż 2♥ to wejście zupełnie naturalne. Jeśli jest to taka czy inna zapowiedź konwencyjna, N powinien powalczyć w inny sposób, dostępny mu w systemie, np.:

¹jak otwarcie multi: 6♥/♠

²teraz E powinien spasować, a zabrać głos dopiero w następnym okrążeniu

³do koloru partnera

⁴kiery

⁵kontra wywoławcza, ręka zbyt słaba (bądź nieodpowiednia z innego powodu na bezpośrednią interwencję)

⁶jak poprzednio, z silnym naciskiem na 2BA

Rozdanie walki, choć w obu przypadkach strona, która wygra licytację, powinna ostatecznie leżeć, przynajmniej teoretycznie rzecz ujmując. I tak 2♥(N) położy każdy wist poza pikowym. W zasadzie E powinien wyjść przeciwko tej grze w atu, ale ma w kierach drugiego waleta, czyli konfigurację z pierwszowistowego punktu widzenia arcyniebezpieczną niebezpieczną (łatwo stracić lewę). Zamiast w pika może jednak jeszcze bezpieczniej wyjść w trefla, a to – plus bardzo staranna obrona – powinno już wystarczyć do położenia gry. Po zabiciu pierwszej lewy ♣K W wyjdzie bowiem blotką karo, a jego partner – po utrzymaniu się ♦D – będzie już musiał zagrać w kiery. Szczęśliwie strona WE nie straci na tym swojej naturalnej wziątki w tym kolorze, natomiast rozgrywający – po dwukrotnym połączeniu mu kierów – będzie musiał oddać dwie lewy w pikach i leżeć bez jednej. Po wiście pikowym N przebije zaś na stole pika, a że zleci też ♠K x x, będzie już w stanie nie tylko zrobić swoje, ale i wziąć nadróbkę (odda kiera, karo i dwa trefle).

Natomiast przeciwko bezatutowej grze otwierającego N zaatakuje rzecz jasna kierem i rozgrywający będzie musiał szybko odegrać swe wziątki w kolorach młodszych, weźmie wtedy lew siedem, zatem na swe 2BA wpadnie bez jednej. Także na 3♦ będzie mógł leżeć tylko bez jednej, ale w praktyce przegra je raczej bez dwóch. Aby wybronić się bez jednej – po ataku treflowym – musiałby bowiem cztery razy zaatutować, ściągnąć też ♣K i odejść w pika – na wpustkę e-N-a.

Protokół rozdania powinny zdominować niewysokie obustronne zapisy za wpadki – 50 dla WE oraz 100, a rzadziej i 200 dla NS. Od czasu do czasu N wygra jednak z nadróbką 2♥, za 140, a W – sporadycznie (bo raczej N nie pozwoli mu takiego kontraktu zagrać) – 1BA, za 90.

Minimaks teoretyczny: 1BA(WE), 7 lew albo 2♦(W!), 8 lew; 90dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 8 (W!);

♥ – 7(NS);

♠ – 7(WE);

BA – 7(WE).