Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 9 Rozd. N, po partii: EW	♠ 6 ♥ 4 ♦ AKJ762 ♣ AKQ86
♠ QT85 ♥ AQ2 ♦ 53 ♣ J752		♠ AJ942 ♥ T876 ♦ Q98 ♣ T
	♠ K73 ♥ KJ953 ♦ T4 ♣ 943

¹także we Wspólnym Języku, mimo że karta bliska silnego trefla, po aktualnym otwarciu N łatwiej jednak i szybciej pokaże oba swoje kolory

²kontra sputnik, przyrzeka kiery

³powiedzmy, że jest to pełnobilansowe podniesienie do 2♠

⁴duży układ w kolorach młodszych, karta ze wszech miar nieodpowiednia do ewentualnych 3BA, skok oddaje jej duży potencjał wygrywający

⁵partner jest krótki w kolorach starszych, zatem żadna z figur e-S-a nie gra

Gdyby otwierającemu chodziło o sam fit, na pewno podszedłby do problemu statystycznie i po prostu przesądził końcówkę. Oczywiście S nie powinien też przenosić na kara, przy grze w trefle będzie bowiem można przebić w jego ręce trzecią rundę tego drugiego koloru. Przeciwko 4♣(N) E zaatakuje ♠A, a w drugiej lewie wyjdzie w kiera, aby partner odebrał swoją wziątkę w tym kolorze. Rozgrywający ściągnie ♣A, a potem powinien zagrać ♦A K i przebić na stole trzecią rundę tego koloru. W nadbije waletem atu, ale będzie to trzecia i ostatnia wziątka jego strony.

W protokole tego rozdania będą zatem licznie obecne minimaksowe wpisy 130 dla NS, niektóre duety tej linii na pewno jednak przelicytują kartę do pięciu w młodszy i wpadną za 50 albo nawet za 100 (5♦ przegrywa się bez dwóch).

Minimaks teoretyczny: 4♣(NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 8(WE);

BA – 6 (NS).