Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ J 9 6 ♥ A Q 9 8 7 4 ♦ 8 3 ♣ K 8
♠ A 8 4 3 ♥ K 2 ♦ K 10 9 ♣ Q J 10 3		♠ K Q 7 5 ♥ J ♦ 7 6 4 2 ♣ A 9 7 4
	♠ 10 2 ♥ 10 6 5 3 ♦ A Q J 5 ♣ 6 5 2

¹partner jest po pasie, szczególnie dlatego warto wywrzeć maksymalną presję na przeciwników i skoczyć na 2♥

²kontra negatywna

³10 atutów na linii, a założenia korzystne

⁴kontra negatywna

Podchodząc do problemu bardziej naukowo, S może w drugim okrążeniu skoczyć na 4♦, w zasadzie o konwencję kolor plus fit (choć teoretycznie ma na nią za mało kart w kolorach czerwonych i zbyt równy układ), ale przede wszystkim po to, aby pokazać partnerowi wist. Proszę zwrócić uwagę, iż gdyby ♦K znajdował się w ręce E, wist w ten kolor położyłby 4♠(W) bez dwóch (karo do waleta, kier do ręki partnera, karo do damy, ♦A i karo, promujące lewę atutową w ręce e-N-a).

Najczęściej ostatecznym kontraktem staną się 4♠(W). Przy aktualnym rozkładzie kart nawet po ataku karowym obrońcy wezmą jednak tylko dwa kara i kiera. Rozgrywający wyatutuje, zaimpasuje ♣K i bez trudu skompletuje wymagane 10 wziątek. W protokole rozdania pojawi się wiele odzwierciedlających ten fakt zapisów w wysokości 620 dla WE. Przeciwnicy mogliby wprawdzie obronić się za 500 – na 5♥ z kontrą bez trzech – obie ich ręce są jednak zrównoważone (brak singla), przeto żaden z nich na taki krok się raczej nie zdecyduje.

Minimaks teoretyczny:  5♥(NS) z kontrą, 8 lew;  500 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 10 (WE);

BA – 6 (WE).