Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ A Q 8 4 2 ♥ Q 5 ♦ A J 5 2 ♣ 9 2
♠ 10 7 6 ♥ K 10 9 7 6 ♦ 9 8 ♣ A 7 4		♠ K 9 5 ♥ J 4 2 ♦ 10 4 3 ♣ Q 8 6 5
	♠ J 3 ♥ A 8 3 ♦ K Q 7 6 ♣ K J 10 3

¹czwarty kolor, forsujące byłyby też 2BA, ale S próbuje ustawić finalne 3BA – w tym momencie najbardziej prawdopodobny kontrakt – z być może lepszej ręki partnera; oczywiście możliwe jest też jeszcze zagranie końcówki w piki, gdy otwierający ma sześć kart w tym kolorze, albo 5♦, gdy układ ręki e-N-a to 5–1–4–3 czy też ma on pięciokartowego longera w karach (choć nawet wówczas alternatywą będą siedmioatutowe 4♠)

²możliwa jest wistowa kontra na czwartokolorowe 2♥

³w pierwszym czytaniu jest to wskazanie minimalnej ręki z tylko pięcioma pikami i bez zatrzymania kierowego, na ogół w składzie 5–2–4–2, albo 5–3–4–1 (wówczas w kierach trzy blotki; w jednej z wersji rozwinięć czwartego koloru z taką kartą licytuje się jednak 3♥), możliwe są też jednak i karty z dłuższymi pikami oraz silniejsze ręce bez zatrzymania kierowego, których nie da się opisać żadną zapowiedzią naturalną ani quasi-naturalną); 2♥ partnera przesądziły przecież dograną

⁴fit karowy, nie jest to jednak sekwencja szlemikowa (choć może być wstępem do takiej licytacji), nadal bowiem pierwszoplanowym zadaniem pary jest zbadać możliwość zagrania 3BA

⁵dlatego też z równym układem i półzatrzymaniem kierowym otwierający licytuje 3BA, pełne zatrzymanie w kierach już wykluczył (gdyby miał beznadwyżkową kartę na sześciu pikach i ze stoperem kierowym, powiedziałby teraz 3♠, choć z nie najlepszym longerem i pewnym zatrzymaniem kierowym mógłby się także zdecydować na 3BA, do wykorzystania byłaby też jeszcze odzywka 3♥)

albo:

¹czwarty kolor

²kontra wistowa, zapowiedź możliwa, acz nie obowiązkowa (średni kolor kierowy)

³z minimalną kartą w zrównoważonym układzie N pasuje

⁴rzecz jasna nie powinna to być zapowiedź karna (na NS jest statystycznie pięć, no może sześć kierów, poza tym S nie zalicytował w poprzednim okrążeniu 2BA), tylko wskazanie zatrzymania typu ♥A x x (♥A x), czyli bez konieczności zajmowania bez atu z tej ręki

⁵w takich okolicznościach ♥D x mocno pomoże w trzymaniu koloru przeciwnika, N podkreśla przeto ten fakt skokiem na 3BA; tym samym informuje też partnera, iż nie widzi żadnego kontraktu alternatywnego

Tak czy owak, ostatecznym kontraktem staną się 3BA(N). Nawet jeśli W nie skontrował wistowo 2♥, jego partner najprawdopodobniej wyjdzie w ten kolor, tym bardziej że nie dysponuje niczym bardziej atrakcyjnym. Trefl – z jedynego longera ręki E – dałby przeciwnikowi czas na wyrobienie lew w obu kolorach czarnych i ten skompletowałby 11 wziątek. Oddałby tylko ♣A oraz ♠K, wziątki kierowej broniący nie dostaliby.

Po ataku ♥4 (odmiennym) N zadysponuje ze stołu blotkę, więc W weźmie lewę ♥K i powtórzy tym kolorem. Po utrzymaniu się ♥D w ręce rozgrywający może zagrać w trefle, powiedzmy ♣9 wkoło, obecność ♣D pod impasem zagwarantuje mu już bowiem realizację kontraktu (dwa kiery, cztery kara, cztery trefle oraz pik). A przy spodziewanym rozkładzie kierów 5(W)–3(E) nawet nadróbkę, w dalszej fazie gry zagra bowiem ♠W na impas – w kierunku bezpiecznego, tj. nieposiadającego już wówczas kierów gracza E – czym zagwarantuje sobie dziesiątą wziątkę. – Niebezpieczeństwo? –♣A D… w ręce W, wówczas bowiem N odda dwa trefle i trzy kiery (a swoje zrobi tylko wtedy, gdy kiery będą rozłożone 4–4). W takim wypadku kontrakt można by zrealizować jedynie przez piki. Należałoby wyjść z ręki blotką do dziadkowego waleta, pozwoliłoby to rozgrywającemu na zdobycie czterech wziątek w tym kolorze przy jego podziale 3–3 oraz 4–2 z ♠K x u E. To w sumie szansa w wysokości 44%, a więc niższa niż poprzednia (50% – ♣D u E), ale gwarantująca nadróbkę. Także jednak w przypadku rozgrywki przez trefle szanse na zdobycie 10. lewy są ogromne, przynajmniej – powtarzam – przy spodziewanym podziale kierów 5(W)–3(E).

Za nieco lepszą należy przeto uznać grę przez trefle – tym bardziej że realizuje ona też jeden z istotnych w tego typu sytuacjach postulatów rozgrywkowych – jak najszybszego wytrącenia hipotetycznego dojścia (tu: ♣A) do ręki gracza wyrabiającego sobie forty, tu: W, czyli dużo bardziej niż jego partner niebezpiecznego przeciwnika. Także jednak gdyby nie było pewne, który z kontrpartnerów ma więcej kierów (czy też dzielą się one 4–4), należałoby grać na większą szansę (treflową), tym bardziej że przy – wówczas bardziej niż obecnie prawdopodobnym – rozkładzie kierów 4–4 gwarantowałoby to realizację gry (dwa kiery, cztery kara, dwa trefle, pik).

To wszystko to jednak wyłącznie teoria – w aktualnym rozdaniu realizują się obie szanse – zarówno ♣D leży pod impasem, jak i piki dają cztery wziątki. Zgodnie z oczekiwaniami również kiery dzielą się 5–3, przeto także w pierwszym z powyższych wariantów gry można będzie wykonać impas w pikach, by skompletować 10 wziątek. Niewątpliwie podstawowym wpisem w protokole tego rozdania będą zatem minimaksowe 430 dla NS.

Minimaks teoretyczny:  4BA(NS), 10 lew; 430dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (S!);

♦ – 11 (S!);

♥ – 8 (NS);

♠ – 10 (NS);

BA – 10 (NS).