Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ J 9 7 5 ♥ K 9 8 ♦ K Q J 8 6 ♣ J
♠ 10 ♥ 6 5 2 ♦ A 9 7 4 3 ♣ A K Q 10		♠ 8 6 4 3 ♥ A J 10 7 ♦ 2 ♣ 9 8 7 4
	♠ A K Q 2 ♥ Q 4 3 ♦ 10 5 ♣ 6 5 3 2

¹z tak solidną czwórką można jak najbardziej wejść 1♠, mimo popartyjnych założeń oraz układu 4333; przede wszystkim chodzi o wskazanie partnerowi na pewno najlepszego z możliwych wistu

²maksymalna ręka z fitem pikowym

³negatywne

Oczywiście S musi też liczyć się z tym, że po jego niemodelowym przecież wejściu 1♠ partner może przelicytować kartę. Nawet jeśli N zadowoli się zapowiedzią 2♦, a potem spasuje na negatywne 2♠ partnera, to potem – gdy E w dosyć oczywisty sposób przepchnie się na 3♣ – powie jeszcze 3♠. Zresztą jak najbardziej słusznie, 3♣ strony NS zostałyby bowiem bezproblemowo zrealizowane. Przeciwko 3♠(S) W zaatakuje natomiast ♣A (lepszy byłby kier, ale figura treflowa to początek bardziej niż naturalny). Jeśli następnie ściągnie też ♦A i pośle karo do przebitki, rozgrywający łatwo już skompletuje dziewięć wziątek, odda jeszcze tylko ♥A. Powiedzmy jednak, że w drugiej lewie W prawidłowo zagra w kiera. S zadysponuje z dziadka blotkę i weźmie tę lewę ♥D w ręce. Następnie wolno mu będzie raz zaatutować, następnie zaś… Z licytacji będzie wynikało, że W ma dziewięć kart w młodszych, jest zatem dosyć prawdopodobne, że piki dzielą się 4–1. Rozgrywający nie powinien przeto drugi raz atutować, tylko zagrać ♦10, aby wyrobić sobie ten kolor. Jeśli W wskoczy ♦A, to będzie następnie musiał albo podać partnerowi przebitkę karową, albo powtórzyć kierem, by E odebrał dwie wziątki w tym kolorze. W tym drugim wypadku, jeśli ponadto E odejdzie następnie pikiem, S ściągnie do końca atuty, a potem wykona impas ♦8 w dziadku, skompletuje przeto wymagane dziewięć lew.

Kiedy natomiast W ♦10 przepuści, S ponowi tym kolorem do ósemki na stole. E będzie mógł przebić i odebrać ♥A, ale to będzie już wszystko.

Można się zatem spodziewać, iż najbardziej popularnym wpisem w turniejowym protokole tego rozdania będzie minimaksowe 140 dla NS [choć z teoretycznego punktu widzenia nieobkładane są jedynie 3♠(N)].

Minimaks teoretyczny: 3♠(N!), 9 lew;  140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 6(NS,WE!);

♥ – 8(WE);

♠ – 9 (N!);

BA – 6(NS,WE!).