Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ K 7 5 ♥ Q 6 ♦ 10 8 7 ♣ A K 5 3 2
♠ A Q 10 6 ♥ A 9 7 5 ♦ J 6 4 ♣ Q 8		♠ 4 3 2 ♥ J 8 3 ♦ K Q 5 3 ♣ J 9 6
	♠ J 9 8 ♥ K 10 4 2 ♦ A 9 2 ♣ 10 7 4

¹marniutkie 7 PC, przeto racjonalne będzie dać negat 1♦

²jeśli nawet partner ma tylko trzy kiery, to jest słaby, a wówczas rozdanie należy do przeciwników

albo:

¹marniutkie 7 PC, przeto racjonalne będzie dać negat 1♦

²oczywiście z górą negatu rebid 1BA jest też jak najbardziej dopuszczalny

albo:

Takie sekwencje też będą miały miejsce, najpopularniejszym kontraktem będzie przeto 1BA(E), czasami skończy się na 1♥(W). Ten drugi kontrakt może zostać zrealizowany, zwłaszcza gdy rozgrywający nie będzie się spieszył z atutowaniem. Prawie wszystko dzieli się równo, więc W będzie w stanie skompletować dwa piki, dwa kara, trefla i dwa kiery. Gorzej będzie z 1BA(E), choć tu bardzo dużo będzie zależało od pierwszego ataku. Po kierowej licytacji dziadka S nie wyjdzie raczej w ten kolor, może jednak śmiało zaatakować treflem – zasadniczo pasywnie, ale też na rękę partnera; trafi wówczas w dziesiątkę. Najprawdopodobniej jego partner zagra wówczas trzy razy w ten kolor; wist mógł przecież nastąpić spod trzeciego waleta. E utrzyma się ♣W w ręce i zagra w kara – blotką do waleta i blotką do figury w ręce. Jeśli S także drugi raz przepuści ♦A, aby nie pozwolić przeciwnikowi na odegranie trzynastego kara z ręki, ten ostatni będzie już mógł się uratować – gdy zagra pika do dziesiątki w dziadku. N zabije ♠K i odbierze dwie forty treflowe, ale rozgrywający będzie już dysponował siedmioma wziątkami: treflową, dwoma karowymi, trzema pikowymi i kierową. Aby grę położyć, S będzie musiał zabić co najwyżej drugie karo i zagrać  blotką kierową – aby otworzyć ten kolor, zanim przeciwnik wyrobi sobie piki. Jeśli E zabije tę lewę ♥A na stole, N będzie jeszcze tylko musiał odblokować się ♥D (!); potem dostanie się do ręki na ♠K, ściągnie dwa trefle i zagra ♥6. Jeśli w takich okolicznościach E zrobi impas ♠D (♠10) na stole, dojdzie nawet do wpadki bez dwóch, jako że rozgrywający nie weźmie już lewy na dziadkowego ♠A. Jak widać, obrona nie jest łatwa, nawet po optymalnym wiście w trefle, można przeto domniemywać, iż niejedna gra 1BA(E) zostanie zrealizowana. W protokole rozdania oprócz minimaksowych 80 i 90 dla strony WE znajdą się też na pewno liczne wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny:  1♥(WE), 7 lew; 80 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 6 (NS,WE!);

♥ – 7 (WE);

♠ – 6 (NS,WE!);

BA – 6 (NS,WE!).