Rozdanie 21.

Rozdanie 21 Rozd. N, po partii: NS	♠ Q J 2 ♥ K 4 2 ♦ 8 6 2 ♣ A Q J 8
♠ K 10 6 5 3 ♥ J 8 ♦ A K ♣ K 10 9 5		♠ 8 7 4 ♥ A Q 7 6 3 ♦ J 10 9 ♣ 7 4
	♠ A 9 ♥ 10 9 5 ♦ Q 7 5 4 3 ♣ 6 3 2

 N otwiera licytację 1♣ i jeśli E spasuje, to dalej będzie tak:

 Rozgrywający powinien poradzić sobie z realizacją kontraktu, a potem wpisać po swojej stronie 110.

 Jeśli jednak E zdecyduje się na wejście 1♥, to za chwilę będzie musiał odpowiedzieć sobie na pytanie, czy 1♠ jego partnera jest odzywką forsującą, czy też może na to spasować.

 Tym parom, które nie mają pewności, jak w powyższej sytuacji postępować, proponuję przyjąć następujące ustalenie: Odzywki poniżej 2 w kolorze wejścia są naturalne i nie forsują, a więc mówią o sile do +-14 PC. Wyjątek to sztuczna odpowiedź 2♣, która jest „uogólnionym Drury” i zawiera dwa rozdaje rąk – inwit+ z fitem w kolorze partnera lub forsing bez fitu. Negatem na 2♣ jest powtórzenie koloru wejścia, a każda inna odzywka jest naturalna i mówi o sile normalnego otwarcia. Forsującymi odzywkami drugiego obrońcy są również odpowiedzi własnym kolorem z przeskokiem. Tu jednak też mamy jeden wyjątek, a jest nim skok w 3♣. To naturalny inwit, bo z silną ręką z treflami mówimy 2♣, a potem trefle powtarzamy.

 Pozornie wszystko to wygląda na dość skomplikowane, ale po dokładnym przeanalizowaniu całego mechanizmu postępowania zobaczymy, że jest on logiczny i wewnętrznie spójny.

 Po tych rozważaniach, uzbrojeni w dodatkową wiedzę, nie mamy już najmniejszych problemów z licytacją.

 Zawodnik W ma maksimum siły na odpowiedź 1♠, ale na forsujące 2♠, ewentualnie 2♣ jest jednak zbyt słaby. Para EW zatrzymuje się więc w kontrakcie na wysokości jednego. Ponownie osiem lew i zapis 110, a ci, którzy na 1♠ nie spasują mogą dożeglować nawet do końcówki. Nie będzie to dobry kontrakt…