Rozdanie 11.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ Q J 8 7 2 ♥ 3 2 ♦ A 10 9 ♣ Q 8 2
♠ A 9 5 3 ♥ J 7 6 ♦ J 4 3 2 ♣ A K		♠ K 10 ♥ K Q 10 9 5 ♦ Q 6 ♣ J 7 6 4
	♠ 6 4 ♥ A 8 4 ♦ K 8 7 5 ♣ 10 9 5 3

 Słabiutka, ale wychodząca końcówka kierowa na linii EW, a tak można jej nie wylicytować:

 Zawodnikowi E nie podoba się jego karta, bo widzi w niej zaledwie 11 PC, kiepski boczny kolor oraz „zbłąkaną” drugą damę karo. Mówi więc nieforsujące dwa kier.

 A tak licytuje inny zawodnik E:

1. Naturalny forsing z kolorem 5+, a kwestią ustaleń w parze jest zakres tego forsingu (na jedno okrążenie/do dogranej).

 Tutaj E zauważył, że jego ręka to praktycznie otwarcie 1♥ – znakomity kolor i układ 5-4 w pełni rekompensują drobny deficyt siły. Zdecydował się więc w pierwszym okrążeniu na kontrę, a potem „objaśnił” się dwoma kierami.

 Licytacja to jednak nie wszystko, by rozdanie zakończyło się pełnym sukcesem pary EW. Końcówkę kierową trzeba jeszcze w miarę sensownie rozegrać. Z grubsza sprowadza się to do przebicia jednego trefla w dziadku i takiego manewrowania atutami, by nie oddać jakiejś lewy przebitkowej. Cała ta procedura nie jest jednak zbyt skomplikowana i większość rozgrywających weźmie tu dziesięć lew.