Rozdanie 29.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ J 7 ♥ Q 7 6 5 ♦ A Q 9 5 4 ♣ 8 4
♠ 9 5 4 ♥ J 9 3 ♦ 10 8 7 ♣ K 7 5 2		♠ A K 8 ♥ A K 10 8 4 2 ♦ ♣ Q J 9 6
	♠ Q 10 6 3 2 ♥ ♦ K J 6 3 2 ♣ A 10 3

 Jeśli para NS gra Wspólnym Językiem, to kluczem do sukcesu w tym rozdaniu będzie wybór przez E właściwego otwarcia. Jest nim 1♣ (silny trefl na kierach), a nie 1♥. Karta E ma gigantyczny potencjał ofensywny, więc, pomimo zaledwie 17 PC, do otwarcia 1♣ jak najbardziej się kwalifikuje. Poniżej dwa hipotetyczne scenariusze licytacyjne:

1. E, po pasie e-N-a, rozpoczyna 1♣:

 Tu wszystko przebiega bezstresowo, a zabawę parze EW może popsuć jedynie zawodnik S licytując po dwóch kierach trzy karo. Da to graczom z NS szansę pójścia w opłacalną obronę końcówki kierowej.

1. E otwiera 1♥.

1. Dwukolorówka z pikami (cue bid Michaelsa).
2. Niestety N nie wie, że drugim kolorem e-S-a są kara. Zgłasza więc dwa pik do koloru partnera.
3. Teraz graczowi E jest znacznie trudniej zalicytować końcówkę – rozdanie może być misfitowe, a W nie poparł go w pierwszym okrążeniu. Krótko mówiąc jest sporo niewiadomych, więc PAS wygląda na dość rozsądną opcję.

 Każda, w miarę sensowna linia rozgrywki prowadzi do jedenastu lew i zapisu 200/650 dla pary EW.

 Na koniec jeszcze jedna uwaga – spójrzmy, jak bardzo zmieniłoby się, po otwarciu 1♥, to rozdanie, gdyby para NS grała dwukolorówkami jednoznacznie określającymi kolor młodszy (Ghestem). W myśl tej konwencji cue bid 2♥ oznacza piki i trefle, a skok w 3♣ nie jest naturalny, ale mówi o układzie 5+-5+ w pikach i karach. Teraz zalicytowanie 5♦ byłoby kwestią chwili i EW znaleźliby się w sporym kłopocie.