Rozdanie 6.

Rozdanie 6 Rozd. E, po partii: EW	♠ 6 ♥ Q 9 8 2 ♦ A K 7 4 ♣ K J 3 2
♠ 3 2 ♥ K 10 5 3 ♦ Q 6 5 2 ♣ Q 5 4		♠ K Q 8 ♥ A 6 ♦ J 8 3 ♣ A 9 8 7 6
	♠ A J 10 9 7 5 4 ♥ J 7 4 ♦ 10 9 ♣ 10

Najbardziej spokojny scenariusz licytacyjny wygląda tak:

1. Karta W jest zdecydowanie za słaba na kontrę wywoławczą, w związku z tym 2♠ zakończy licytację i S powinien kontrakt ten zrealizować bez nadróbki. 110 dla NS.

To jednak tylko teoria, gdyż najczęstszą odzywką gracza S będzie jednak 3♠, a nie 2♠. Dobry siedmiokart w składzie różnym od 7222 w pełni usprawiedliwia skok na „trzecie piętro”. Pamiętajmy, że NS są przed, a EW po partii.

To jednak nie jest to rozdanie, w którym trzeba wysoko skakać. Jeśli bowiem obrońcy nie popełnia rażącego błędu wistowego, to kontrakt 3♠ zostanie przegrany bez jednej. 50 dla EW.

Licytacja przy stole bardzo się zmieni jeżeli E zdecyduje się otworzyć na 14 PC 1BA. Wtedy S może bojaźliwie spasować i zapowiedziany kontrakt zostanie zrealizowany.

S może również wejść do licytacji odzywką 2♦ (6+ kierów lub pików), gdyż „okopywanie się” ze starszym siedmiokartem rzadko jest dobrym pomysłem. Wtedy do akcji włączy się również zawodnik W.

1. Pasuj lub skoryguj. Poprzez zgłoszenie odzywki 2♠ N informuje również partnera o tym, że nie boi się grać w kiery na większej wysokości.
2. Kontra jest oczywiście wywoławcza. W nie może „odpuścić” rozdania z 7 PC i czwórką kierową.

Kontrakt 3♣ zostanie przegrany bez dwóch za 200 i W zapewne zapyta partnera kiedy wreszcie oduczy się otwierać 1BA z czternastoma punktami. Natomiast 2BA po wiście pikowym można już, grając w „widne” karty, zrealizować. Wtedy EW wpiszą 120 na swoją stronę, a W nie będzie miał pod adresem partnera żadnych uwag.

Po otwarciu 1BA gracz S może również skoczyć w 3♠ i to będzie już koniec licytacji, a potem EW powinni obłożyć ten kontrakt bez jednej.