Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ Q 10 9 5 4 2 ♥ 10 4 ♦ K Q 8 ♣ K 9
♠ A ♥ J 2 ♦ A 10 9 7 3 ♣ A Q J 10 2		♠ 7 ♥ 9 8 7 5 3 ♦ J 6 5 2 ♣ 8 7 5
	♠ K J 8 6 3 ♥ A K Q 6 ♦ 4 ♣ 6 4 3

¹ dwukolorówka na młodszych

²pewne niedolicytowanie, ale i możliwość wywarcia presji na także na popartyjnych przeciwników jest nie do pogardzenia

³atakująco-obronna

⁴ani ćwierć lewy w karcie, za to dobry fit w jednym z kolorów partnera, nieco gorszy w drugim oraz singiel w pikach (wcale nierzadko W będzie miał dwa piki i tylko jednego kiera; wówczas 4♠ nadal będą wychodzić, a obrona strony WE okaże się opłacalna – bez dwóch, za 500, gdy poza konfiguracją starszych w ręce W nic się nie zmieni)

Tymczasem końcówka w piki zostałaby łatwo zrealizowana, rozgrywający oddałby tylko trzy asy, los obronnych 5♦(E) okaże się zaś dużo bardziej srogi,  w perspektywie gry maksowej rzecz jasna. Oczywiście, mimo sześciu pików N nie będzie się rwał do gry własnej, ma bowiem przesolidne wartości w longerach interweniującego, i to położone za jego ręką; czyli na dobrą sprawę trzy pewne lewy. Przeciwko 5♦(E) z kontrą S zaatakuje ♥A(♥K), a potem broniący wezmą jeszcze drugiego trefla, ♣K oraz dwie lewy na mariasza atu w ręce e-N-a. Zatem bez trzech, za 800! Gdyby E wykazał się superczujnością spasowałby na 4♠ z kontrą, ratując 10 punktów zapisowych.

W protokole rozdania spotkamy przede wszystkim wpisy 800, 620 i rzadko 790 dla NS.  Znajdą się też jednak duety linii NS, które pójdą na 5♠ i przegrają je bez jednej, na ogół z kontrą, czyli za 200 punktów.

Minimaks teoretyczny:4♠(NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(WE);

♦ – 8(WE);

♥ – 7(NS);

♠ – 10 (NS);

BA – 7 (NS).