Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 30 Rozd. E, po partii: -	♠ 9 7 2 ♥ 2 ♦ J 5 4 ♣ K J 7 6 5 4
♠ 8 6 3 ♥ A 10 8 ♦ A Q 8 7 ♣ 9 8 2		♠ K Q 5 4 ♥ J 9 5 4 ♦ 10 3 2 ♣ 10 3
	♠ A J 10 ♥ K Q 7 6 3 ♦ K 9 6 ♣ A Q

¹nie 1♥, kiery są bowiem nie najsilniejsze, zaś układ ręki bardzo mocno zrównoważony

²można by wprawdzie dać staymana, by sprawdzić, czy partner ma cztery kiery, będą to jednak swego rodzaju gamblingowe 3BA, kiedy to kluczowy może być pierwszy wist, lepiej więc nie informować o nim przeciwników (ani partnera); na marginesie, transfer na trefle, a potem wskazanie krótkości kierowej powiedziałyby o ręce silniejszej, przesądzającej końcówkę

Zgodnie z tym, co powiedziano wyżej,  wiele zależy tu od pierwszego wistu – choć 3BA(S) kładzie wyłącznie absolutnie nierealna ♥10 (!), przepuszczona przez E. Powiedzmy, że po wzięciu tej lewy figurą rozgrywający wyjdzie z ręki ♠10, by zdobyć dwie wziątki w tym kolorze, gdy E ma w nim całego mariasza. E weźmie ♠D i zagra ♥W, a potem w karo. A gdy S postawi na waleta figurę W poprawi ♥A i dopuści partnera na ♥9, by ten podegrał kara. Po tak prestidigitatorskiej obronie WE wezmą pika, dwa kiery oraz dwa kara.

W rzeczywistości W da najczęściej pasywny wist pikowy, po którym wszystkie problemy przeciwnika skończą się. Zabije ♠A i zgra sześć trefli, i starannie zrzucając oraz obserwując zrzutki przeciwników, wyciśnie z nich ósmą i dziewiątą wziątkę.

W protokole rozdania spotkamy zatem 400 dla NS, ale też pewnie 120 i 110 dla tej strony (dziewięć lew w trefle) oraz wpadkowe 50 i 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny:2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ –  7 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (NS).