Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ 9 8 7 ♥ A 4 ♦ A J 10 7 2 ♣ 8 6 4
♠ Q 10 6 ♥ Q 9 3 ♦ Q 9 6 5 3 ♣ K 5		♠ A J 4 2 ♥ K 7 6 ♦ 8 4 ♣ A J 9 3
	♠ K 5 3 ♥ J 10 8 5 2 ♦ K ♣ Q 10 7 2

¹trzecia ręka przed partią – otwarcie wręcz modelowe

²6–10 PC, 4⁺♥

³jest wprawdzie dziewięć PC, ale też misfit w kolorze partnera, wiele wskazuje też na to, że jego otwarcie było podlimitowe

Na większości stołów powinno się przeto skończyć na skromnym kontrakcie 1BA(W). Przeciwko tej grze N najprawdopodobniej wyjdzie karem, partner może mieć przecież tylko cztery kiery, i to marnej jakości. Po utrzymaniu się singlowym ♦K S odwróci rzecz jasna w kiera, gdy pierwszy wist padł w młodszy honor karowy – koniecznie ♥W. Rozgrywający dołoży z ręki blotkę, także blotkę powinien wówczas dodać N. W weźmie tę lewę ♥K na stole, przejdzie do ręki ♣K i zagra ♠D na impas. S weźmie lewę ♠K i odejdzie bezpiecznie pikiem, wówczas rozgrywający ściągnie pozostałe piki i zdobędzie jeszcze wziątki na ♥D oraz ♣A; zrobi przeto swoje.

Proszę zauważyć, iż gdyby N zabił drugą lewę ♥A (lub S odwrócił wtedy blotką kierową; wszystko to tyczy sytuacji po wiście honorem karowym), rozgrywający mógłby już zrobić nadróbkę. Przynajmniej gdyby precyzyjnie rozczytał rozdanie, co jednak nie byłoby trudne – w końcówce mógłby bowiem albo wyrobić sobie trzecią wziątkę treflową – oddając lewę w tym kolorze bezpiecznemu przeciwnikowi S, albo wpuścić tego obrońcę treflami – drugą lewą, po zagraniu ♣K i treflem – i wymusić odeń wyjście spod ♣D.

Słowem, w protokole rozdania powinny dominować minimaksowe wpisy w wysokości 90 dla WE, nadróbkowe 120 dla tej strony też się jednak bez wątpienia w nim znajdą.

Minimaks teoretyczny: 1BA(WE), 7 lew;90dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS,WE!);

♦ – 6(NS,WE!);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (WE);      

BA – 7 (WE).