Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ KJ843 ♥ A98 ♦ K532 ♣ 7
♠ 6 ♥ KT63 ♦ A96 ♣ AK982		♠ AT9 ♥ QJ42 ♦ J87 ♣ T65
	♠ Q752 ♥ 75 ♦ QT4 ♣ QJ43

albo:

albo:

Jak z powyższych prognoz wynika, kolejna batalia kiery przeciwko pikom może się tu zakończyć na trzy sposoby. I tak licytacja może wygasnąć na 3♥(E), gdy gracz S – mimo posiadania czterokartowego fitu w pikach – nie przepchnie się na szczebel trzech ze względu na marniutkie honory, w miarę zrównoważony układ oraz niekorzystne założenia. Większość graczy S na pewno jednak nie podzieli powyższych obaw i 3♠ zapowie – i od czasu do czasu staną się one kontraktem ostatecznym. Gracz W uzna bowiem, iż już swą uprzednią wywoławczą kontrą na szczeblu dwóch w pełni się odsprzedał. Na ogół jednak zawodnicy W przelicytują jednakże ostatnią zapowiedź przeciwników 4♥, choćby po to, aby – ewentualnie – przegrać je tylko bez jednej i w ten sposób, nawet gdy zostaną skontrowani, co się raczej nie stanie, opłacalnie obronić możliwe do zrealizowania 3♠ strony NS.

Oba ostatnie oczekiwania spełnią się: 3♠ strony NS łatwo wychodzą (ma ona do oddania po jednej wziątce w każdym z kolorów; ♦W znajduje się w jednostronnym impasie), możliwe jest też zrealizowanie końcówki w kiery na linii przeciwnej. To ostatnie dzięki bardzo dla niej korzystnym rozkładom, zwłaszcza udającemu się podwójnemu impasowi w treflach. I tak przeciwko 4♥(E) S wyjdzie w uzgodnione piki, rozgrywający zabije więc pierwszą lewę ♠A w ręce, po czym powinien czym prędzej zagrać w atu. Po utrzymaniu się ♥A najgroźniejszy ze strony e-N-a będzie odwrót blotką karową, ale E zabije ♦A pierwszą (albo drugą) rundę tego koloru, przejdzie do ręki ♥D, zagra trefla do dziewiątki na stole, wróci do ręki ♥W i będzie kontynuował stamtąd treflem. Gdyby po ♥A N nie otworzył kar, tylko na przykład powtórzył pikiem, rozgrywający nie musiałby nawet impasować podwójnie trefli. Przebiłby bowiem w dziadku, po czym mógłby wręcz zagrać ♣A i treflem do ♣10 w ręce (a przedtem ewentualnie ściągnąć raz atu).

Patrząc na problem z tego punktu widzenia, graczowi S opłacałoby się po 3♥ E spasować, wówczas bowiem licytacja na ogół by w tym kontrakcie wygasła i przeciwnicy zapisaliby sobie tylko 170 punktów. Przepych e-S-a sprowokuje zaś najprawdopodobniej kontrującego do zapowiedzenia na 4♥, co zaowocuje zapisem w wysokości 620 punktów dla tej strony. A NS na pewno nie zdecydują się już wtedy na zgłoszenie obronnych 4♠ (niekorzystne założenia!), choć kosztowałoby to ich jedynie 200 punktów, za wpadkę z kontrą bez jednej.

W protokole spotkamy więc wpisy 170 i minimaksowe 620 dla WE, a rzadko – 140 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♠(NS) z kontrą, 9 lew; 200 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (E!);

♦ – 7 (S!);

♥ – 10 (WE);

♠ – 9 (NS);

BA – 8 (WE).