Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ T94 ♥ JT4 ♦ Q7 ♣ AK862
♠ Q53 ♥ 8762 ♦ KJT982 ♣		♠ K87 ♥ KQ95 ♦ 543 ♣ Q94
	♠ AJ62 ♥ A3 ♦ A6 ♣ JT753

¹ także we Wspólnym Języku, trefle e-S-a są bowiem zbyt niepozorne na otwarcie precisionowskimi 2♣

² karta prosi o skok, 2♦ są jednak na ogół zapowiedzią konwencyjną, pozostają zatem tylko 3♦, mimo czterech kierów

³ także w obu systemach, dobry pięciokart oraz 10 PC spełniają bowiem zasadniczo wymogi forsingu na jedno okrążenie (Nasz System)

⁴ kontra wywoławcza, wskazująca „coś’ w karcie

⁵ na linii NS jest 10 trefli, e-S-owi wolno przeto wspiąć się na poziom czterech

⁶ ten przepych nie jest bezwzględnie wymagany, ale wielu graczy W go dokona – z tak układową ręką i po wskazaniu przez partnera stosownej siły oraz fitu karowego

⁷ z trzema asami S w turnieju na maksy zapowiedź tę bez wątpienia skontruje

Tym razem batalia kara przeciwko treflom, która na pewno nie wszędzie zostanie rozstrzygnięta w sposób przedstawiony w powyższej sekwencji. Na przykład…

¹ także we Wspólnym Języku, trefle e-S-a są bowiem zbyt niepozorne na otwarcie precisionowskimi 2tt

² mimo pewnych zastrzeżeń, partner jest jednak po pasie

³ N nie ma starszej czwórki

⁴ także S licytacji już raczej nie ożywi

… albo…

¹ także we Wspólnym Języku, trefle e-S-a są bowiem zbyt niepozorne na otwarcie precisionowskimi 2tt

² mimo pewnych zastrzeżeń, partner jest jednak po pasie

³ N ma jednak 10 PC…

W tym ostatnim wypadku dojdzie do kontraktu 3♠(S), przeciwko któremu W wyjdzie zapewne w kiera. Rozgrywający zadysponuje ze stołu ♥W, więc E wstawi ♥D, która zostanie zabite w ręce S asem. Jeśli następnie rozgrywający zagra z ręki pikiem bądź ♠A i pikiem, polegnie nie bez jednej, kiedy zaś wyjdzie treflem, W przebije go blotką atu i ponowi kierem, jego partner natomiast po utrzymaniu się ♥9/K czy to poda mu drugą przebitkę treflową, czy to zagra w karo. W obu tych przypadkach rozgrywający będzie musiał wpaść bez jednej.

Wracając do kolorów młodszych, owszem na linii NS można wziąć 10 lew w trefle, ale bezwarunkowo wyłącznie wtedy, gdy rozgrywa S. Przeciwko e-N-owi E wyjdzie bowiem w uzgodnione kara i rozgrywający będzie musiał oddać po jednej wziątce w każdym z kolorów. Natomiast S pobije pierwszy wist kierowy asem, wejdzie na stół ♣A i zaimpasuje piki. W weźmie tę lewę ♠D, i dopuści partnera kierem, a ten wyjdzie w karo. S zabije jednak w ręce ♦A, dostanie się do dziadka ♣K, powtórzy impas pikowy i na 13. kartę tego koloru pozbędzie się ze stołu kara. Odda przeto jedynie pika, kiera oraz ♣D, więc swój kontrakt 4♣ zrealizuje.

Natomiast przeciwko karowej grze zawodnika W obrońca N zaatakuje ♣A. Rozgrywający przebije w ręce, po czym dostanie się do stołu, aby podegrać kara. Jeśli zagra kiera do króla, to nawet gdy później trafnie rozwiąże kolor atutowy, odda dwa kiery, karo oraz dwa piki, na kontrakt 4♦ wpadnie zatem bez dwóch. Po ataku ♣A, lokalizującym ♣A K w ręce e-N-a – choć w tym wypadku nie na pewno! – W będzie miał jednak szansę, aby połapać się, iż w ręce otwierającego licytację e-S-a powinny znajdować się trzy pozostałe asy. Tam, gdzie zostanie na 4♦ skontrowany, będzie to wręcz pewne. A wówczas rozgrywający może wykorzystać swą jedyną w takich okolicznościach szansę, iż N ma ♥W 10 x i w pierwszej rundzie tego koloru zagrać blotkę do dziadkowej dziewiątki. Jeśli ponadto rozwiąże też później celnie kolor atutowy, wybroni się (na 4♦) tylko bez jednej, za 50 bądź – z kontrą – za 100.

Protokół tego rozdania powinny przeto wypełnić niewysokie wpisy po obu jego stronach: 50, 100, 300 i – rzadko – 130 dla NS oraz 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♦(WE) z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (S!);

♦ – 9 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (NS).