Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ A ♥ Q ♦ AK9 ♣ KQJT9873
♠ J96 ♥ KT92 ♦ T43 ♣ A42		♠ QT8532 ♥ A653 ♦ 72 ♣ 6
	♠ K74 ♥ J874 ♦ QJ865 ♣ 5

¹ na pierwszej ręce otwarcie słabymi 2♠ czy 2♦ multi nie jest wskazane ze względu na przyzwoite cztery kiery z boku

² teraz jednak, mimo popartyjnych założeń – wolno skoczyć na 2♠, aby mocno zasugerować blokującą rękę z (najprawdopodobniej) układem 6♠–4♥

³ możliwa negatywna kontra, ale S ma tylko 7 PC, w tym króla w kolorze przeciwnika, zaś z licytacji wynika, iż także u E znajdują się zapewne cztery kiery

⁴ fit należy wskazać, być może WE znajdą tu opłacalną obronę

⁵ z kolei z treflami z pewną przegrywającą oraz tylko jednym stoperem w uzgodnionych przez przeciwników pikach trudno zdecydować się na 3BA, po dwóch pasach partnera nie ma także co marzyć o sensownym szlemiku

Większość duetów strony NS zagra w tym rozdaniu końcówkę w trefle, czemu ze względu na układową rękę e-N-a trudno się dziwić. Wprawdzie 3BA(NS) też wychodzą, ale wyłącznie ze względu na zablokowanie w rękach przeciwników kierów. Dograna w trefle jest tu zatem grą jak najbardziej prawidłową, z teoretycznego punktu widzenia optymalną. Ponadto, aby rozgrywającego do jedynie swojego, obrońca E będzie musiał zawistować kierem – albo treflem, do asa w ręce partnera, aby ten odwrócił w kiery. Najczęściej E wyjdzie jednak w uzgodnione piki, a wówczas N weźmie już nadróbkę. Po zabiciu pierwszej lewy ♠A wejdzie bowiem na stół ♦D, na ♠K wyrzuci z ręki ♥D i dopiero teraz zagra w atu. Odda przeto jedynie ♣A i zrealizuje swoją grę z cenną nadróbką.

Wprawdzie WE mają opłacalną obronę 5♠, tylko bez dwóch, z kontrą za 300, takie kontrakty nie będą wszakże zapowiadane często. Na pewno jednak przynajmniej od czasu do czasu po 5♣ e-N-a zawodnik E, po uprzednim sfitowaniu mu przez partnera pików, obronę 5♠ zgłosi. Gracz S skontruje je wówczas i to będzie już kontrakt ostateczny.

W protokole rozdania pojawią się przeto następujące wpisy: 620, 600 [nie tyle nawet za 5♣(N) 11 lew, co za 3BA(S) swoje], a pewnie także 690 dla tej strony. Te ostatnie – za 3BA(S) z trzema nadróbkami – nieczęsto, mimo że przeciwko tej grze W zaatakuje bez wątpienia pikiem. Później jednak powinien zabić asem dopiero trzecią rundę trefli, a jego partner w drugiej i trzeciej lewie tego koloru zalawintalować ♥A (np. dokładając wtedy ♠10 i ♠8). Nietrudno będzie dostrzec, iż rozgrywający dysponuje mnóstwem wziątek i broniący muszą czym prędzej odebrać to, co im się należy. A skoro dojdzie do kontraktu 3BA(S), będzie też wiadomo, iż rozgrywający trzyma piki – królem, przeto gracz E powinien bez trudu się połapać, że wszystko, co mogą jeszcze w tym rozdaniu wziąć, to lewy kierowe. Po jego zdecydowanej sygnalizacji partner – po zabiciu trzeciej rundy trefli asem – powinien więc wyjść kierem. Przy założeniu, że E posiada cztery kiery – jeżeli są to ♥A W x x, W może rozpocząć ten kolor zarówno ♥10, jak i ♥2 (a nawet ♥K); jeśli jednakże partner nie ma ♥W, często czterech wziątek w tym kolorze odebrać się nie da. Ale czasami uda się to osiągnąć – i z myślą o tym W powinien rozpocząć kolor dziesiątką, aby go odblokować. By dało się zdjąć cztery kiery, E musi mieć w tym kolorze konfigurację ♥A 8 7 x lub mocniejszą. Przy słabszej – gracz S zawsze będzie w stanie się obronić [choć w drugiej rundzie koloru – na zagraną przez E blotkę będzie rzecz jasna musiał wstawić z ręki ♥7 (gdy w pierwszej lewie kierowej W wyjdzie ♥10)]. W tym rozdaniu WE będą w stanie odebrać tylko trzy kiery, jeżeli jednak W po ♣A w ten kolor nie zagra, przeciwnik zrobi już nielicytowanego szlemika.

W protokole rozdania trafią się też od czasu do czasu obronne 300 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 5♠(WE) z kontrą, 9 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11NS);

♦ – 10NS);

♥ – 7(WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 9 (NS).