Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ 95 ♥ 4 ♦ A8653 ♣ J7532
♠ KJ64 ♥ 3 ♦ K9 ♣ AT9864		♠ 832 ♥ KJT86 ♦ JT72 ♣ Q
	♠ AQT7 ♥ AQ9752 ♦ Q4 ♣ K

Nasz System:

¹ z układem 6♣–4♠ rebid ten, unaturalniający też trefle – jest jak najbardziej dopuszczalny

² partner jest słaby i nie posiada raczej fitu kierowego, nie ma więc już raczej o co kruszyć kopii

albo:

¹ w Naszym Systemie ten rebid nie forsuje

² kolory obu longerow e-S-a zalicytowali już przeciwnicy, i żaden z nich zapewne nie blefował

Wspólny Język:

¹ precisionowskie

² W zarysował już obraz swojej karty, a partner na jego otwarcie spasował

Teoretycznie rzecz biorąc, najwyższym kontraktem możliwym w tym rozdaniu do wygrania przez którąkolwiek ze stron jest 1BA(S). Żadna z par w nim oczywiście nie stanie, a to znaczy, iż wszystkie zapowiedziane tu gry powinny zostać położone. Rozdanie jest misfitowe i nietrudno to dostrzec, każda ze stron powinna zatem zrobić wszystko, aby jak najszybciej wycofać się z licytacji. Stąd najpopularniejszymi kontraktami powinny być 1♠(W) oraz 2♥(S).

Przeciwko 1♠(W) N wyjdzie singlem kierowym, którego jego partner pobije ♥D i – optymalnie – powtórzy małym kierem (bądź odwróci w ♣K). Wprawdzie gdy W ma ♦A x, zrzuci wtedy z ręki karo, ale i tak N przebije tę lewę małym atutem. W autentycznym rozdaniu rozgrywający najprawdopodobniej zrzuci z ręki trefla, wówczas N przebije ♠5 i wyjdzie małym treflem (kolor ten zostanie mu zalawintalowany przez partnera przez zagranie w poprzedniej lewie ♥2). Rozgrywający zabije ♣A w ręce, po czym spróbuje przebić w dziadku trefla, S jednak nadbije i jeszcze raz wyjdzie małym kierem. Po starannej obronie, przebiegającej według zarysowanej wyżej linii, rozgrywający będzie się musiał sprężyć, aby wybronić się tylko bez dwóch.

Także kontrakt 2♥(S) po starannej obronie będzie nie do wygrania. Przeciwko tej grze W zaatakuje najprawdopodobniej ♣A, a w lewie drugiej będzie – powiedzmy – kontynuował ♣10. Jeśli rozgrywający zadysponuje z dziadka ♣W, E przebije go, optymalnie honorem, powiedzmy ♥10. Aby dać sobie szansę na wpadkę tylko bez jednej, rozgrywający nie będzie mógł lewy tej nadbić, tylko będzie musiał zrzucić z ręki karo (lub pika). Po utrzymaniu się ♥10 E wyjdzie – załóżmy – w karo, wówczas S zabije na stole ♦A, przebije w ręce karo i zagra ♠A i pikiem. Po utrzymaniu się ♠W W wyjdzie wysokim treflem (lub w singla atu), w lewie tej jego partner pozbędzie się swojego ostatniego pika. Obrońca E będzie potem przebijał/nadbijał piki, a odchodził karami, nie straci więc żadnej ze swych lew atutowych, ostatecznie kontrakt 2♥(S) zostanie zatem położony bez jednej. A może i bez dwóch (to jednak zadecyduje się na wcześniejszym etapie rozgrywki).

Protokół tego niewdzięcznego, misfitowego rozdania wypełnią przeto przede wszystkim zapisy za wpadki: w wysokości 100, 200, a także większej po obu stronach.

Minimaks teoretyczny: 1BA(S!), 7 lew, 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (S!);

BA – 7 (S!).