Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ T4 ♥ Q943 ♦ 76 ♣ JT654
♠ KQ765 ♥ 2 ♦ T843 ♣ AK2		♠ 8 ♥ KT8765 ♦ KQJ ♣ 873
	♠ AJ932 ♥ AJ ♦ A952 ♣ Q9

¹ naturalne słabe dwa

²kontra karna

¹ multi

² kontra karna

Rozdanie pułapka na graczy NS, a ściślej mówiąc – e-S-a, tyle że wpadnie w nią w zasadzie każdy zawodnik tę pozycję zajmujący. Zarówno bowiem po naturalnych słabych 2♥, jak i 2♦ multi, które padną przy prawie każdym stole, S wejdzie naturalnymi 2♠, ma w końcu jako taki (choć bynajmniej nie wybitny!) kolor oraz siłę klasycznego otwarcia 1BA. W skontruje to wejście karnie, ma przecież niezły pięciokart w atutach oraz asa z królem z boku. Oczywiście pewne ryzyko będzie istnieć – szczególnie u par, gdzie blokujące przedpartyjne otwarcie na szczeblu dwóch mogło paść na przykład z ręką uboższą o dwie figury karowe – tak czy owak, w turnieju na maksy często się je podejmie. Taki jest przecież m.in. cel otwarć zaporowych – aby następnie partner karnie skontrował przeciwników, którzy zabiorą głos w licytacji.

Przeciwko 2♠(S) z kontrą W wyjdzie najprawdopodobniej ♣K (odwrotnie niż zazwyczaj – jako sygnał: partnerze, w drugiej lewie wyjdę/mogę wyjść w singla!), a w lewie drugiej zagra ♥2. Rozgrywający weźmie ją ♥W w ręce, po czym – optymalnie – zagra ♣D, aby wyrobić sobie ten kolor. W wskoczy wówczas ♣A i – aby wyegzekwować maksymalną wpadkę bez dwóch – będzie musiał zagrać w atu, i to figurą (!). S zabije w ręce ♠A i wyjdzie blotką karową, wtedy E utrzyma się ♦W i pośle do przebitki kiera, a W – po jej dokonaniu – ściągnie ♠D (aby przeciwnik nie dostał się do dziadka na ♠10) i odejdzie pikiem albo karem. Po takiej obronie rozgrywający będzie jeszcze musiał oddać dwa kara, wpadnie zatem bez dwóch, za 300.

Nieco łatwiej byłoby broniącym, jeśli w trzeciej lewie S wyszedłby z ręki karem. Gdyby po utrzymaniu się ♦W E zagrał kierem do przebitki, to po jej zrobieniu jego partner także musiałby wyjść figurą atu, ale po ♦W E powinien zagrać w ♠8. Jeśliby wówczas rozgrywający dodał z ręki blotkę, W zabiłby ♠D i powtórzył małym pikiem (!), co po dalszej starannej, acz oczywistej obronie doprowadziłoby do wpadki bez trzech. S uratowałby lewę, gdyby pikowe zagranie obrońcy E pobił w ręce asem, następnie zaś ściągnął ♦A i przebił na stole karo.

W protokole rozdania znajdziemy zatem dużo wpisów za wpadki strony NS z kontrą, w wysokości 300 (najczęściej), 100 oraz 500. Wszystko, co mogliby w tym rozdaniu wyłącznie z własnej inicjatywy zrobić gracze WE, to wziąć osiem lew w kiery, wartych tylko 110 punktów.

Minimaks teoretyczny: 2♥(WE), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8(WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (WE).