Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 28 Rozd. W, po partii: NS	♠ AT8 ♥ Q54 ♦ 8432 ♣ 863
♠ 953 ♥ A93 ♦ AK6 ♣ T975		♠ K6 ♥ 872 ♦ T975 ♣ QJ42
	♠ QJ742 ♥ KJT6 ♦ QJ ♣ AK

¹ dwa asy i król, ale równiutki układ…

² inwit do końcówki na wartości kierowe

³z jedynie sześcioma miltonami i układem 4333 nic poza negatywnymi 3♠ nie przechodzi przez gardło

albo:

¹ wątpliwy, ale dopuszczalny

² oczywiście nie ma mowy o objaśniającej kontrze, figury karowe są bowiem najprawdopodobniej niewiele warte

³inwit do końcówki na wartości kierowe

³z jedynie sześcioma miltonami i układem 4333 nic poza negatywnymi 3♠ nie przechodzi przez gardło

Gracz N nie skorzystał z konwencji drury, zatem S ma tylko na inwit. Jego partner oczywiście go nie przyjmie i ostatecznym kontraktem staną się 3♠(S). Atak nastąpi w ♦A, do oddania zawsze będą jednak dwa kara, ♥A oraz zaimpasowy ♠K. Na pewno niektóre pary NS dojdą tu do końcówki, więc polegną bez jednej. Ale trudno będzie je za to nadmiernie winić – gdyby bowiem ♠K znajdował się w ręce otwierającego (tam, gdzie takie otwarcie padło) licytację zawodnika W… Z drugiej strony i tak musiałby on być tam przecież drugi albo trzeci (przy singlowym i skrótach karowych i tak doszłoby do wpadki), co pozwala oszacować szansę realizacji końcówki w piki na zaledwie 34%. A to, szczególnie w turnieju na maksy (ale też w meczu) zbyt małe prawdopodobieństwo sukcesu, by kontrakt taki można było określić jako opłacalny.

W protokole rozdania dominować powinny minimaksowe wpisy 140 dla NS, wpadkowe 100 dla WE też się jednak w nich znajdą.

Minimaks teoretyczny: 3♠(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 9 (NS);

BA – 6 (NS,WE!).