Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ J4 ♥ JT985 ♦ K732 ♣ K2
♠ K9872 ♥ AQ6 ♦ 98 ♣ 763		♠ QT6 ♥ ♦ AQJ6 ♣ AQJT94
	♠ A53 ♥ K7432 ♦ T54 ♣ 85

Nasz System:

¹ zbyt słaba karta, a przede wszystkim za słaby kolor na wejście, nawet w korzystnych założeniach

² rewers, 5⁺♣–4♦, (15)16⁺ PC

³ forsujące

⁴ trzy piki, modelowo układ 3–1–4–5, ta informacja będzie zazwyczaj w tym momencie dla partnera najważniejsza, tym bardziej że E zarysował już układ swojej ręki w kolorach młodszych

⁵ można też zaryzykować 3BA, zwłaszcza że kontrakt ten często będzie można zrealizować bez pików, z drugiej strony końcówka w piki może być grą bezpiczeniejszą

Tak przeciwko 4♠(W), jak i 3BA(W) N wyjdzie ♥W. W pierwszym wypadku rozgrywający zrzuci z dziadka karo, pobije ♥K asem w ręce i zagra w atu. Najprawdopodobniej do damy, często odda więc dwie lewy atutowe. S zabije bowiem ♠D asem (może ją też przepuścić!) i powtórzy kierem, wówczas W przebije w dziadku ♠10 i najprawdopodobniej zrobi impas ♠9 w ręce.

Jeśli zaś ♠D zostanie przepuszczona, N w zasadzie na pewno dostanie wziątkę na swojego waleta. Oczywiście – ponieważ na ogół trzeba będzie przebić na stole kiera (choć możliwe będzie też wyatutowanie i wyrzutka kiera na trefla), znaczy to, że nie wyimpasuje się e-S-owi hipotetycznego czwartego waleta, można zatem alternatywnie poszukać tego honoru u e-N-a, tj. w drugiej lewie wyjść z ręki ♠7 i puścić ją wkoło. Wówczas zostanie wygrany nielicytowany szlemik.

Nieco łatwiej będzie wziąć lew 12 w bez atu, kiedy to można będzie zagrać piki z góry, a potem zaimpasować kara. Oczywiście najpierw, po zabiciu pierwszej lewy ♥A. należy zaimpasować trefle. Po utrzymaniu się na stole ♣D atrakcyjne będzie zagranie stamtąd ♠10 – do króla, aby szybko powrócić do ręki i powtórzyć impas treflowy. Kolor ten dzieli się 2–2, przeto rozgrywający uzyska dojście do ręki trzecią jego rundą – na ♣7, co umożliwi mu zrobienie też impasu karowego. Po akuratnej obronie kwestia ewentualnej 12. wziątki i tak sprowadzi się jednak do rozwiązania palcówki pikowej, po drodze do niej lewa 11. nie będzie na ogół zagrożona. Można bowiem doprowadzić do następującej końcówki, po zgraniu wszystkich trefli dziadka:

Teraz zagranie ♠D (po ewentualnym odebraniu wcześniej ♦A) da rozgrywającemu 12 lew, zaś po wyjściu blotką pikową i tak weźmie lew 11. Inaczej wyglądałaby rzecz jasna sytuacja, gdyby S nie postawił w pierwszej lewie ♥K. Ale też droga do 11 lew, polegająca na wczesnym odegraniu ♥D (przed pierwszym impasem karowym), nie jest ani trochę bezpieczna. Wniosek stąd, że także przy grze w bez atu najpewniejsza droga do lew 12wiedzieprzez trefle i szybkie wyrobienie pików. Popatrzmy: kier do króla i asa, udany impas treflowy, ♠10 do króla w ręce, ponowny impas treflowy i blotka pik z dziadka (nietrafnie, dama dałaby już pewne 12 wziątek). N utrzyma się wówczas ♠W i…

… gdy wyjdzie w karo, W zrobi w tym kolorze impas, a potem – po dostaniu się do ręki ♣7 – manewr ten powtórzy. Sześć trefli, trzy kara, dwa kiery i (tylko) jeden pik – to w sumie właśnie nielicytowany szlemik w bez atu. Mniej bezpiecznie będzie oczywiście po wyjściu e-N-a w kiera, które w takich okolicznościach bez wątpienia by nastąpiło. Oczywiście zadowolenie się pewnymi 10 lewami nie byłoby wtedy postępkiem racjonalnym (grający w piki wezmą ich co najmniej 11), przeto rozgrywający powinien wtedy wyrzucić ze stołu ♠D, zabić lewę w ręce ♥W, zaimpasować kara, wrócić do ręki ♣7 i powtórzyć impas karowy. Znów 12 wziątek w bez atu!

W protokołach rozdania spotkamy wszystkie wspomniane wyżej cztery zapisy główne, po stronie WE: 650, 680, 660 i 690.

Minimaks teoretyczny: 6BA(WE), 12 lew; 990 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 12(WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 8 (WE)

♠ – 12 (WE)

BA – 12(WE).