Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

	♠ QJ875 ♥ K9 ♦ AK ♣ J1092
♠ K92 ♥ QJ64 ♦ 987 ♣ A65		♠ A ♥ A52 ♦ QJ6432 ♣ KQ4
	♠ 10643 ♥ 10873 ♦ 105 ♣ 873

¹ mimo czterokartowego fitu pikowego S jest zbyt słaby i ma za bardzo zrównoważony układ, aby dało się uzasadnić jego blokujący, ale też popartyjny blok na 3♠

² E ma wyraźną nadwyżkę honorową i własne zatrzymanie w pikach, trudno więc dostrzec mu wyższość końcówki karowej nad bezatutową, szczególnie w turnieju na maksy (jedyna przesłanka: słabe kara)

Gdyby zawodnik E zamiast ♠A miał w tym kolorze singlową blotkę – przy zbliżonej sile – uprzedziłby o tym partnera zapowiedzią 3♠. Teraz jednak naprawdę trudno będzie mieć do niego jakiekolwiek pretensje, jeśli po prostu podniesie partnerowe 2BA do 3BA. A że ta ostatnia gra zostanie po naturalnym dla gracza N ataku pikowym bezwarunkowo położona bez jednej, podczas gdy 5♦ jest absolutnie z góry? Cóż, piękno brydża polega między innymi na tym, że nie wszystko da się w nim przewidzieć czy nawet wydedukować, gdy nie widzi się wszystkich czterech rąk. Skutkiem tego w tym akurat rozdaniu najpopularniejszym rezultatem będzie 100 punktów dla strony NS, chociaż od czasu do czasu trafią się w nim również tłuste sześćsetki po stronie przeciwnej – za zrealizowane przez nią końcówki w kara, bo chyba nie za wypuszczone kontrakty firmowe…

Minimaks teoretyczny: 5♦(WE), 11 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (WE).