Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

	♠ J5 ♥ K3 ♦ KJ1042 ♣ K962
♠ 98 ♥ 852 ♦ Q853 ♣ AJ103		♠ KQ10732 ♥ AJ7 ♦ 6 ♣ Q87
	♠ A64 ♥ Q10964 ♦ A97 ♣ 54

¹ karta w zasadzie nieco za słaba na pierwszoręczne otwarcie w założeniach niekorzystnych

² w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku naturalne, nieforsujące

albo:

Nasz System:

¹ kontra sputnik, przyrzeka kiery

² naturalne, 5⁺♦–4⁺♣

³ fit karowy, zapowiedź z bilansu

Wspólny Język:

¹ naturalne, 5⁺♥, nieforsujące

² kontra nadwyżkowa

³ 5♦–4⁺♣ albo 5♣–4♦

No cóż, tam gdzie gracz N – w zasadzie jak najbardziej prawidłowo – na pierwszej ręce spasuje – jego strona najprawdopodobniej w ogóle nie zabierze głosu w licytacji i ostatecznym kontraktem staną się 2♠(E). Co więcej, jeśli tylko gracz S nie zawistuje wówczas w trefla, otwierając drogę do zdobycia przebitki w tym kolorze – E te swoje 2♠ zrealizuje (odda bowiem tylko pika, dwa kiery, karo oraz trefla) i wpisze na swoją stronę smakowite 110 punktów. Tylko pierwszy wist w trefla, a potem przebitka w tym kolorze grę tę położą.

Tymczasem na linii NS można wziąć aż dziesięć lew w kara (jeśli rzecz jasna nie odda wziątki na damę tego koloru) oraz dziewięć lew w kiery. I tam, gdzie zawodnik N – w zasadzie nieprawidłowo! – otworzy na pierwszej ręce licytację, to jego strona utrzyma się przy grze – jeżeli już nawet nie w minimaksowych 3♥ (to byłoby bowiem zadanie trudne), to co najmniej w 3♦. Przeciwko temu ostatecznemu kontraktowi obrońca E zaatakuje ♠K. Rozgrywający lewę tę rutynowo (ale w tym wypadku także absolutnie koniecznie) przepuści, naturalną kontynuację ♠D zabije w dziadku asem i wyjdzie stamtąd w trefla – do króla w ręce. Jeżeli W nie wskoczy w tej lewie ♣A, to rozgrywający – po utrzymaniu się ♣K – zagra z ręki ♥K. Powiedzmy, że E zabije tę lewę ♥A i będzie kontynuował ♠10. W zrzuci wówczas kiera, a N przebije w ręce małym karem, wejdzie na stół ♥D (impas przeciwko ♥W jest możliwy do wykonania, ale wcale niekonieczny), przebije w ręce kiera i odda broniącym lewę treflową. W wyjdzie wówczas w atu, ale N utrzyma się ♦10 w ręce, po czym zdobędzie cztery ostatnie wziątki na obustronne przebitki treflowo-kierowe. Do pierwszego z tych trefli W dołoży jeszcze asa, ale do pozostałych lew będzie musiał dopłacać atuty. Jego ♦D wziątki zatem nie zdobędzie, a za wzięcie lew dziesięciu gracz N zapisze po swojej stronie tyleż efektowne, co smakowite 130 punktów.

Zapis ten mogłoby pobić jedynie 140 punktów na NS – za wzięcie dziewięciu lew w kiery – na siedmiu atutach. Rozgrywający mógłby bowiem wówczas ograniczyć swoje przegrywające do na przykład dwóch atutów (gdyby sam przebił lub został zmuszony przez przeciwników do przebicia w ręce N trzeciej rundy pików), pika i trefla. Częściówki kierowe będą jednak konczyły licytację bardzo rzadko.

W każdym razie w turniejowych protokołach rozdania możemy się spodziewać zarówno zapisów w wysokości 110 punktów po stronie WE, jak i – na pewno dużo częściej – wpisów po stronie przeciwnej: 130, 140 i 110 – z wyraźną dominacją pierwszego z nich.

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS, WE!);

♦ – 10 (NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 8 (W!);

BA – 6 (NS).