Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

	♠ 8 ♥ QJ543 ♦ K852 ♣ Q42
♠ K9754 ♥ 876 ♦ Q73 ♣ 86		♠ J106 ♥ A2 ♦ 10964 ♣ KJ97
	♠ AQ32 ♥ K109 ♦ AJ ♣ A1053

Nasz System:

¹ pytanie o fity w treflach i kierach

² czterokartowy (bądź nawet pięciokartowy) fit treflowy, brak specjalnych nadwyżek

³ pięć kierów

⁴ trzykartowy fit kierowy, karta – w ramach zaistniałych okolicznosci – minimalna

Wspólny Język:

¹ odwrotka (z co najmniej trzema kierami i czterema pikami system preferuje taki właśnie rebid)

² pięć kierów, 7–10 PC

Kolejny kontrakt standard, osiągnie go ogromna większość par NS biorących udział w ostatnim w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski. Przeciwko ostatecznym 4♥(N) E prawie na pewno odda wist ♠W. Rozgrywający zabije ♠A na stole, po czym w naturalny sposób spróbuje przebić na stole dwa kara (co w zasadzie zagwarantuje mu grę, da mu bowiem sześć wziątek atutowych – cztery w ręce i dwie karowe przebitki w dziadku, dwie karowe, pikową i treflową). Zagra zatem ♦A, ♦K, przebije na stole karo, przebije w ręce pika, przebije w dziadku kolejne karo i zagra stamtąd – singlowego już w tym momencie – ♥K. Obrońca E postąpi optymalnie, lewę tę przejmując. Jeżeli rozgrywającemu marzyłoby się zrobienie nadróbki, musiałby teraz przebić w ręce kolejnego pika (nie mógłby zamiast tego zagrać trefla do damy w ręce – w czwartej rundzie kar W pozbędzie się bowiem trefla, teraz więc E zabiłby ♣D królem i posłałby trefla do przebitki), po czym, w końcówce…

	♠ – ♥ D W ♦ – ♣ D 4 2
♠ K 9 ♥ 8 7 ! –d ♣ 8		♠ – ♥ A ♦ – ♣ K W 9 7
	♠ D ♥ – ♦ – ♣ A 10 5 3

…wyjść stamtąd figurą kierową. Obrońca E zostałby wówczas wpuszczony na singlowego już w tym momencie asa atu i musiałby wyjść w trefla, dając rozgrywającemu drugą wziątkę w tym kolorze. Nawet gdyby zagrał ♣K, N zabiłby na stole asem i kontynuowałby stamtąd blotką treflową. W mógłby wprawdzie przebić ♥9, byłaby to jednak ostatnia (a w sumie druga) wziątka broniących.

W znacznie trudniejszej sytuacji znalazłby się rozgrywający po ataku asem i blotką atu. Wprawdzie i wówczas istniałaby droga do skompletowania jedenastu wziątek, w zakryte karty nie byłaby ona jednak łatwa. Jestem w zasadzie pewien, iż po takim wstępie rozgrywający będą robili tylko swoje. Powiedzmy jednak, że po takim ataku N zrezygnuje z szybkiego przebicia w dziadku kara (ryzykując, iż za chwilę w ogóle straci możliwość zrobienia tej przebitki), tylko w trzeciej lewie zagra ze stołu blotką treflową – do damy w ręce. Broniący E ograniczyłby bezwzględnie wówczas przeciwnika do dziesięciu lew, gdyby nie zabił ♣D królem (!), trudno będzie jednak wymagać od niego aż takiej dalekowzroczności i heroizmu. Powiedzmy zatem, iż lewy broniący zabije ♣D królem i wyjdzie ♠W. Rozgrywający wróci wówczas do gry o nadróbkę, pobije bowiem tę lewę ♠A na stole, zgra ♦A, ♦K i przebije karo w dziadku, wróci do ręki przebitką pika i ściągnie ♥D oraz…

	♠ – ♥ W ♦ 8 ♣ 4 2
♠ K 9 7 ♥ – ♦ – ♣ 8		♠ – ♥ – ♦ 10 ♣ W 9 7
	♠ D ♥ – ♦ – ♣A 10 5

…zagra jeszcze ♥W. Broniący E stanie wówczas w prostym przymusie treflowo-karowym, oczywiście rozgrywający i tak będzie jednak jeszcze musiał zaimpasować ♣W. Wtedy weźmie cenne jedenaście lew.

Podsumowując, dróg do jedenastu lew jest kilka, nawet po dobrej obronie ze strony pary WE, wydaje mi się zatem iż w turniejowych protokołach rozdania zapis w wysokości 650 punktów dla NS będą dosyć wyraźnie górować nad tylko sześćsetdwudziestkami dla tej strony.

Gwoli analitycznej ścisłości, gdyby rozgrywka kontraktu kierowego znalazła się w rękach e-S-a, pierwszy wist treflowy, otwierający drogę do przebitki w tym kolorze, bezwzględnie ograniczyłby rozgrywającego do lew dziesięciu.

Minimaks teoretyczny: 5♥(N!), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 11 (N!);

♠ – 7 (S!);

BA – 9 (S!).