Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

	♠ Q103 ♥ KQ97 ♦ 4 ♣ KJ1083
♠ KJ42 ♥ 3 ♦ AK1087 ♣ AQ2		♠ A7 ♥ A1086542 ♦ 93 ♣ 65
	♠ 9865 ♥ J ♦ QJ652 ♣ 974

Nasz System:

¹ wejście mocno dyskusyjne, ale w korzystnych założeniach dopuszczalne

² forsing na jedno okrążenie

³ naturalne albo quasi-naturalne, forsing rzecz jasna

⁴ długie kiery, karta niezbyt silna honorowo

Wspólny Język:

¹ wejście mocno dyskusyjne, ale w korzystnych założeniach dopuszczalne

² naturalne, 5⁺♥, nieforsujące

³ ręka ukierunkowana do gry w kolor, szczególnie przy kierowym misficie (!) u partnera

W ten czy inny sposób zdecydowana większość duetów WE, uczestnicząca w grudniowym turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010, znajdzie w rozdaniu tym drogę do końcówki w kiery. Przeciwko tej grze obrońca S wyjdzie blotką trefl, szczególnie gdy jego partner licytował ten kolor. Rozgrywający powinien zabić pierwszą lewę ♣A w dziadku (będzie bowiem wiedział, iż impas nie wychodzi), po czym ściągnie ♥A i stanie przed problemem, jak – ewentualnie – pozbyć się przegrywającego trefla. Tym bardziej że na ♥A spadnie ♥W, co będzie mocną sugestią, iż atuty mogą się dzielić 4–1. Jak widać, szybkie połączenie drugi raz kierów – z nadzieją, iż mimo wszystko są one rozłożone 3–2 – nie doprowadzi gracza E do celu, N odbierze bowiem trzy kiery oraz wziątkę na ♣K. Druga opcja to zaprzestanie atutowania i ściągnięcie ♠A, a potem zaimpasowanie pików waletem, aby następnie – na ♠K – wyrzucić z ręki trefla. Ona również zakończy się porażką, i to bez dwóch, N zabije bowiem ♠W damą, ściągnie ♣K i poczeka na trzy lewy kierowe.

I wreszcie ewentualność trzecia – zwycięska, a przy tym, po wejściu do licytacji e-N-a, w pełni uzasadniona: ściągnięcie ♠A, ♠K i przebicie w ręce trzeciej rundy tego koloru z nadzieją, iż obrońca N miał w nim drugą albo trzecią damę. Rzeczywiście, spadnie ona wówczas w trzeciej rundzie pików, rozgrywający wejdzie zatem na stół ♦A i na wyrobionego ♠W pozbędzie się z ręki trefla. Co najważniejsze, będzie pewien (oczywiście dopiero po spadnięciu ♠D), iż tak grając, odda tylko co najwyżej dwie wziątki atutowe.

W rzeczywistości odda trzy, ale i tak zapis w wysokości 620 punktów da jego stronie bardzo wysoką notę. Raczej bowiem końcówki kierowe będą przegrywane aniżeli wygrywane, tym bardziej że nie wszyscy zawodnicy N wejdą do licytacji, przekazując przeciwnikom informację o lokalizacji PTTK.

Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 10 (WE);

h – 10 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 9 (W!).