Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ A 4 2 ♥ 10 9 7 5 ♦ A 9 4 2 ♣ J 2
♠ J 10 9 7 ♥ A J 8 4 ♦ J 7 3 ♣ Q 3		♠ K 8 ♥ K Q 6 3 ♦ 8 5 ♣ K 10 7 5 4
	♠ Q 6 5 3 ♥ 2 ♦ K Q 10 6 ♣ A 9 8 6

Nasz System:

¹otwarcie graniczne, niemniej jest 11 niebrzydkich PC, wspartych jedną dziesiątką oraz układ 5–4

²krótkość kierowa, nie można przeto dać kontry wywoławczej

Wspólny Język:

¹precisionowskie, uwagi jak poprzednio

²krótkość kierowa, nie można przeto dać kontry wywoławczej

³pytanie, z nadzieją na kontrakt 2♥, 2♠ albo 3♣

⁴5⁺♣–4♥

⁵wyprzedzająca kontra wywoławcza, mimo popartyjnych założeń warto ją zaryzykować, jako że niezbyt silny oraz posiadający cztery kiery partner na pewno licytacji nie ożywi

⁶w tym wypadku z naciskiem na 3♦, przecież cztery piki łatwo może mieć gracz W

Krok to wielce ryzykowny, powtarzam, tym bardziej że S ma możliwość gry tylko w dwa kolory, takie działania są jednak przynajmniej od czasu do czasu konieczne, szczególnie w turnieju na maksy. Potwierdza to obecne rozdanie – E swoje 2♥ wygrałby, podczas gdy N będzie w stanie zrealizować tak 2♠, jak i 3♦. Pierwszy z tych kontraktów będzie można wygrać na kilka sposobów, generalnie, przebijając kiery na stole [przeciwko 2♠(N!) E wyjdzie najprawdopodobniej ♥K], a trefle w ręce; rozgrywający odda natomiast kiera, trefla oraz trzy wziątki atutowe.

Jeśli natomiast chodzi o kontrakt 3♦(N), to na pierwszy rzut oka widać tylko trzy przegrywające, ale rozgrywający ma zbyt mało atutów, aby wszystko, co trzeba, obustronnie poprzebijać.

W protokole rozdania spotkamy minimaksowe wpisy 110 dla NS, ale i 110 po stronie przeciwnej, tej bowiem łatwo wychodzą 2♥.

Minimaks teoretyczny: 2♠(N!), 8 lew albo 3♦(NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(WE)

♦ – 9 (NS)

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (N!);

BA – 7 (NS).