Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ A 2 ♥ A K 8 6 ♦ A 10 7 5 ♣ 10 5 2
♠ K Q 10 8 ♥ 9 7 ♦ 8 4 3 ♣ K 9 7 4		♠ 7 3 ♥ Q 5 4 3 2 ♦ K J 9 6 ♣ A 6
	♠ J 9 6 5 4 ♥ J 10 ♦ Q 2 ♣ Q J 8 3

¹transfer na piki

albo:

¹być może dla niektórych zabrzmi to jak herezja, ale S ma sporo niskich, drugorzędnych honorów oraz skład zrównoważony, pas na 1BA partnera uważam więc za krok jak najbardziej dopuszczalny

I rzeczywiście, przeciwko 1BA(N) E w naturalny sposób wyjdzie kierem i rozgrywający już jakoś sobie poradzi, ba – w niejednym wariancie rozwoju wydarzeń będzie walczył o nadróbkę i nierzadko ją zdobędzie. Zresztą 1BA(NS) wychodzi tu także po każdym innym pierwszym wiście.

Tymczasem „naukowe” 2♠(NS) okażą się grą nie do wygrania, będzie nawet szansa, aby położyć je bez dwóch. Rozgrywający ma bowiem sześć oczywistych przegrywających: trzy atutowe, dwie treflowe oraz karową, a kiedy ponadto E szybko przebije trefla, N będzie się musiał mocno sprężyć, aby skończyło się na bez jednej. Po przebiciu trefla E odejdzie bowiem bezpiecznie pozostałym mu atutem, jego partner wstawi na trzeciej ręce ♠8, zaś rozgrywający… Po pierwsze, będzie musiał zabić tę lewę ♠A, nie będzie dopuszczalne żadne – być może rutynowe – przepuszczenie. Następnie N będzie musiał zgrać ♥A K, dokładnie obejrzeć, co spadło, prawidłowo rozczytać sytuację i kontynuować z ręki ♥8 – na ekspas przeciwko obecnej w ręce E ♥D. Później na wyrobioną dzięki temu manewrowi ♥6 (po dostaniu się do ręki ♦A) zrzuci z dziadka karo, nie odda więc już lewy w tym kolorze.

Protokół rozdania wypełnią wpadkowe 100, rzadko 200 po stronie WE; od czasu do czasu trafią się też wszakże po stronie NS zwycięskie dla niej 90 czy nawet 120.

Minimaks teoretyczny:  1BA(NS), 7 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 6 (NS,WE!);

♥ – 7 (E!);

♠ – 7 (W!);

BA – 7 (NS).