Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ Q 8 6 ♥ Q 9 3 2 ♦ 3 ♣ J 9 8 4 3
♠ 10 3 ♥ K 5 ♦ A 8 6 4 ♣ K 7 6 5 2		♠ K 9 7 5 2 ♥ 10 8 ♦ Q 10 7 5 ♣ Q 10
	♠ A J 4 ♥ A J 7 6 4 ♦ K J 9 2 ♣ A

Nasz System:

¹ zapowiedź blokująca

Tak samo można zalicytować we Wspólnym Języku, w formalnie 18 PC otwierającego znajdują się bowiem aż trzy walety.

Wspólny Język:

¹ taki będzie jednak wybór ortodoksów

Tak czy owak, kierowa końcówka będzie tu grą absolutnie standardową, która zostanie zapowiedziana na prawie każdym stole turnieju. Przeciwko tej grze padnie zapewne wist ♠10, nie puści on jednak lewy. Tym bardziej że rozgrywający nie będzie dysponował szybkim dojściem do stołu, aby podegrać stamtąd kara. Właśnie ze względu na problemy komunikacyjne rozgrywka nie będzie bynajmniej samograjem. Zasadniczą sprawą są tu przebitki, S nie powinien więc grać w atu (choć i po takim wstępie dałoby się jeszcze wybronić). Tylko w kara, aby przebitki tego koloru na stole przygotować. Nieco lepiej byłby ustawiony, gdyby po wzięciu pierwszej lewy ♠W w ręce (W nie wyszedł raczej spod ♠K) zagrał stamtąd ♦K. To W ma bowiem ♦A, a on po wzięciu nim lewy nie będzie mógł połączyć kierów bez straty lewy. Najprawdopodobniej ponowi pikiem, więc S weźmie tę lewę ♠A w ręce, po czym przebije w dziadku trzy kara, a w końcu zagra ♥D wkoło. Rozkłady są dla strony NS przychylne, nie dojdzie zatem ani do nadbitki kara ♥10, ani do wypromowania tej karty inną drogą. Ostatecznie S odda przeto tylko karo, ♥K oraz pika.

Także jednak, gdy rozgrywający rozpocznie kara z ręki blotką, powinien osiągnąć sukces. Tym razem to E zdobędzie wziątkę karową – i wyjdzie w atu. Aby nie musieć się potem imać żadnych cudownych środków, S powinien zabić ♥A w ręce, a potem przebić w dziadku trzy kara, a wreszcie połączyć atuty, zagrywając w ten kolor z ręki. I w tym wariancie jedynymi przegranymi e-S-a będą karo, kier oraz pik.

Powyższa rozgrywka nie jest wolna od ryzyka, ale należy ją uznać za optymalną, najbardziej racjonalną. Są też inne drogi do sukcesu, przede wszystkim dzięki wspomnianym przychylnym dla strony NS układom. Na przykład można by w lewie drugiej wyjść z ręki blotką atu, a w toku dalszej gry dostać się do dziadka ♥K i zagrać karo do waleta. Jeszcze więcej zwycięskich wariantów można znaleźć w widne karty.

Mimo pewnych czyhających tu na gracza S pułapek nie budzi wątpliwości oczekiwanie, iż najpopularniejszym wpisem w protokole rozdania będą minimaksowe 420 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (N!);

♦ – 7 (E!);

♥ – 10 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 9(N!).