Rozdanie 8.

Rozdanie 8 Rozd. W, po partii: -	♠ 10 6 4 ♥ 6 5 3 ♦ 10 9 3 ♣ 9 8 5 3
♠ J 7 5 2 ♥ A K 7 ♦ K J 5 4 ♣ A 7		♠ K ♥ Q 10 9 8 4 ♦ 7 2 ♣ Q J 10 6 4
	♠ A Q 9 8 3 ♥ J 2 ♦ A Q 8 6 ♣ K 2

 Bardzo ciekawe rozdanie, w którym większość par EW dojdzie w pewnym momencie do wniosku, że ich system licytacyjny jest niekompletny. Pierwsze odzywki nikomu nie sprawią jednak żadnych trudności:

1. Transfer na kiery.
2. 3♥ z przeciętną kartą i tylko trzykartowym fitem budzi spore wątpliwości. W tym jednak rozdaniu likwiduje wszystkie problemy pary EW.

 W drugim okrążeniu licytacji pojawia się problem z interpretacją znaczenia rebidu odpowiadającego 3♣. To, że jest on naturalny nie budzi niczyich wątpliwości. Chodzi jednak o to, czy jest to odzywka forsująca, a jeśli tak, to jaki jest zakres tego forsingu (na jedno okrążenie, czy do dogranej). Najważniejsze jest jednak to, czy dla obu partnerów trzy trefl będzie miało takie samo znaczenie.

 Myślę, że większość par, nawet tych, które traktują grę w brydża bardzo poważnie, nie ma aż ta szczegółowych ustaleń. Dlatego proponuję zapoznać się z takim – logicznym i dość prostym zestawem ustaleń:

 - Kontra – ręka w miarę równa, bez krótkości pikowej. Dopuszcza karny pas partnera.

 - 2BA – pozycja „lebensohlowa” – przygotowanie do pokazania słabej, układowej karty.

 - 3♥ – inwit i 6+ kierów. Za słabą ręką mówimy przecież 2BA.

 - Nowy kolor – naturalny forsing na jedno okrążenie – inwit lub lepiej.

 Stosując się do powyższych ustaleń gracz W musi zdecydować, czy zalicytować trzy, czy cztery kiery, bo każda jego odzywka zakończy licytację. Z uwagi na znakomite fity w kolorach partnera powinien on bez wahania skoczyć w 4♥. Grając w widne karty można na ten kontrakt wziąć nawet 11 lew, ale ponieważ wymaga to dość karkołomnej rozgrywki, standardowe zapisy w protokole to 420 i 170 dla EW.