Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ 6 ♥ A Q J 6 3 2 ♦ 9 8 6 ♣ 8 6 3
♠ 8 7 2 ♥ 9 8 7 ♦ A Q 7 3 ♣ J 10 9		♠ A Q J 4 ♥ 10 4 ♦ K J 4 2 ♣ 7 4 2
	♠ K 10 9 5 3 ♥ K 5 ♦ 10 5 ♣ A K Q 5

 W pasuje, a N rozpoczyna licytację blokiem kierowym (2♦ lub 2♥). Jeśli system pary NS nakazuje otworzyć dwa karo, to za chwilę gracz N będzie musiał podjąć decyzję, która rozstrzygnie o podziale punktów w tym rozdaniu.Może być na przykład tak:

1. Inwit do końcówki z fitami w kolorach starszych. Takie rozwiązanie licytacyjne dalekie jest od ideału, ale nadal wiele par gra właśnie w ten sposób.

 Zawodnik S, zamiast inwitować odzywką 3♦, może również zgłaszając forsujące 2BA zapytać partnera o jakość jego otwarcia i, w zależności od uzyskanej odpowiedzi, zalicytować końcówkę lub wyhamować w trzech kierach.

 Karta otwierającego jest „graniczna”, ale z uwagi na bardzo dobry kolor otwarcia i układ 6331 (lepszy niż 6322) powinien on zakwalifikować ją do maksimum otwarcia. Resztą zajmie się już gracz S.

1.  Pytanie o kolor otwarcia oraz siłę – forsing do końcówki lub najmocniejszy możliwy inwit.
2. Kiery i góra otwarcia.

Ponieważ każda sensowna rozgrywka prowadzi do wzięcia dziesięciu lew, w protokole powinniśmy zobaczyć wyłącznie zapisy 170 i 620 dla NS.

 Będą oczywiście tacy gracze N, którzy nie zdecydują się na wykonanie kroku w kierunku końcówki. Po rozegraniu rozdania ich partnerzy z pewnością nie będą z tego zadowoleni.