Rozdanie 3.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ K 9 4 ♥ K 10 9 7 3 ♦ J 2 ♣ 10 5 4
♠ Q 7 6 ♥ A J 5 4 ♦ Q 3 ♣ J 9 3 2		♠ A J 10 8 5 2 ♥ Q ♦ A 9 8 7 5 4 ♣
	♠ 3 ♥ 8 6 2 ♦ K 10 6 ♣ A K Q 8 7 6

 Pary NS grające standardową wersją Wspólnego Języka zreferują to rozdanie tak:

1. Precision – 11–14 PC, 5 trefli i starsza czwórka lub 6+ trefli.
2. Pytanie. Zawodnik N może bez większych oporów zgłosić tę odzywkę, gdyż skład jego ręki jest taki, że po dowolnym rebidzie partnera ma bezproblemową dalszą licytację.
3. Gracz E ma pełną dowolność w wyborze wysokości, na jakiej pokaże swoje piki. Może to być odzywka 2♠ lub 4♠. Każda z nich ma swoje wady i zalety. Opcją, którą E powinien natychmiast odrzucić jest skok w 3♠, gdyż może on zakończyć licytację, a potem w stole ukaże się singiel pik, piąty król karo i as kier. Również z tego powodu wejście 2♠ stawiam wyżej, niż „zaciemniający” skok na wysokość czterech. Niestety po takiej sekwencji przeciwników zawodnik E nie ma możliwości natychmiastowego pokazania ręki dwukolorowej. 4♣ oznaczałoby z pewnością kolory starsze, a 4♦ to naturalny blok. No, chyba że ma się jakieś niezwykle precyzyjne ustalenia.

 Jak wynika z diagramu rozdania para EW grając w piki bierze dwanaście lew. Ewentualne osiągnięcie tego kiepskiego szlemika nie będzie jednak owocem jakiejś wspaniałej licytacji, ale raczej wynikiem połączenia fartu z odrobiną szaleństwa.

 Nieomylny DeepFinesse informuje nas, że minimaksem rozdania jest tu kontrakt 7♥ z kontrą grany i przegrany przez zawodnika N bez czterech za 800. To jednak tylko teoria, a w praktyce możemy śmiało zaryzykować twierdzenie, że szlema kierowego nie zagra tu żadna para NS.