Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ J92 ♥ AKJT5 ♦ K8 ♣ Q86
♠ T8 ♥ 764 ♦ 532 ♣ A7532		♠ 76543 ♥ Q98 ♦ AT7 ♣ 94
	♠ AKQ ♥ 32 ♦ QJ964 ♣ KJT

¹ transfer na kiery

Absolutnie standardowa gra kończąca w bez atu, która zostanie osiągnięta na ogromnej większości stołów turnieju. Przeciwko niej W wyjdzie najprawdopodobniej swoim czwartym najlepszym treflem – bez specjalnej nadziei na sukces; tej nie oferuje mu jednak także żadne inne wyjście. Rozgrywający zagra rzecz jasna w kara, a nie w kiery, na oczywistej zasadzie, iż należy wyrabiać w pierwszej kolejności kolor, w którym lewa zawsze musi zostać oddana. Tu obrońca E ma ♦A 10 x, więc w żaden sposób nie zwiedzie przeciwnika przepuszczeniem dziadkowego ♦K asem. W karach rozgrywający ma też dziesiątkę, przeto wyrobi sobie ten kolor do końca nie tylko przy jego rozkładzie 3–3, ale i 4–2 z drugą dziesiątką (oraz 5–1 z singlową dziesiątką). Dopiero, gdyby okazało się, iż kara dają tylko dwie szybkie lewy, należałoby zaimpasować ♥D (bez uprzedniego ściągnięcia asa w tym kolorze) – z nadzieją, iż manewr ten się powiedzie. Gdy bowiem E dojdzie ♥D, albo odbierze też fortę karową, albo dopuści partnera ♣A i to on zgra ♦10. W takich okolicznościach rozgrywający zrobiłby tylko swoje.

Teraz jednak każdy rozgrywający – grając prawidłowo przez kara – z łatwością skompletuje 11 wziątek, stąd najpopularniejszym wpisem w turniejowym protokół tego rozdania będzie minimaksowe 660 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 5BA(NS), 11 lew; 660 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 9 (NS);

BA – 11 (NS).