Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ QJT32 ♥ 876 ♦ 5 ♣ K873
♠ AK8765 ♥ QT ♦ J8 ♣ JT5		♠ ♥ AKJ95 ♦ AQ94 ♣ A964
	♠ 94 ♥ 432 ♦ KT7632 ♣ Q2

¹ marne honory, można też więc zacząć od słabych 2♠ czy 2♦ multi

² bilansowy inwit

albo:

¹ naturalne słabe dwa

² naturalne, 5⁺♥, forsing do końcówki, gdy partner ma trzy kiery, gra w ten kolor może być lepsza niż w bez atu

³ z naciskiem na 4♥ – skoro bowiem partner próbuje uzgodnić ten kolor…

albo:

¹ naturalne słabe dwa

² przy renonsie pikowym nie ma szansy na dobrego szlemika

¹ multi

² pytanie

³ góra otwarcia, kolor nieznany

⁴ pytanie o kolor partnera, definitywne przesądzenie dogranej

⁵ piki (inne odpowiedzi wskazywałyby kiery)

albo:

¹ multi

² forsing do dogranej na własnym kolorze

³ pytanie o ten kolor

⁴ kiery

⁵ z naciskiem na 4♥, skoro bowiem partner próbuje zagrać w ten kolor…

Na większości stołów turnieju dojdzie do kontraktu 3/4BA z ręki E. Po ataku karowym rozgrywający mógłby już wziąć 12 lew, choć nawet wówczas nie byłoby to łatwe (musiałby wyjść z ręki blotką treflową – na drugą figurę w ręce S). Zresztą pierwszy wistujący nie powinien tak wychodzić, nie ma przecież szansy na wyrobienie, a potem wykorzystanie fort karowych. Po bezpiecznym wiście w kiera rozgrywający utrzyma się na stole, po czym zagra stamtąd w karo lub w trefla, w obu wypadkach powinien jednak rozpocząć od blotki. Dzięki temu będzie potem dysponował dojściem do dziadka na ♦W (gdy S zabije jego ♦D królem), albo konfiguracją ♣W 10 tamże, dzięki której będzie wyjść stamtąd najpierw na ( drugi) impas treflowy, a potem karowy; w niektórych wypadkach umożliwi mu to również w miarę bezpieczne odegranie wcześniej tamtejszych ♠A K. Powiedzmy bowiem, iż w drugiej lewie S zabije ♦D królem i ponowi kierem. Rozgrywający utrzyma się wtedy po raz drugi w dziadku i zagra stamtąd ♣W na impas. A potem znajdzie się tam raz jeszcze ♦W, zgra ♠A K, by wyrzucić z ręki karo i trefla, i drugi raz zaimpasuje trefle. Weźmie wówczas 11 lew: pięć kierów, dwa piki, dwa kara i dwa trefle. Przy założeniu, iż S zabije ♦D królem, a na dobrą sprawę będzie musiał to uczynić, będzie to rozgrywka optymalna. Jeśli bowiem w drugiej lewie rozgrywający zagrałby ze stołu małego trefla do dziewiątki w ręce, to S zabiłby ją ♣D i – powiedzmy – powtórzył kierem. E znalazłby się ponownie na stole i wyszedł stamtąd ♣W – na drugi impas w tym kolorze. Gdyby się nim utrzymał lub wrócił do dziadka trzecią rundą trefli, musiałby następnie ściągnąć ♠A K, a dopiero potem ewentualnie zaimpasować kara. Nie wiadomo, czy by się wówczas na to odważył, mimo iż byłoby to posunięcie zakończone sukcesem – wprawdzie ♦K nie stoi, ale S ma tylko dwa piki…

Przed takim samym dylematem znajdzie się gracz E po ataku pikowym – wcale nie nierealnym. Zabije na stole ♠A i stanie przed pierwszym problemem – czy wyrzucić z ręki karo, czy trefla. Zapewne pozbędzie się trefla i zaimpasuje kara – blotką do damy, w ten sposób i tak wyrobi sobie przecież dodatkową lewę w tym kolorze. S zabije wówczas ♦K i powtórzy pikiem. I rozgrywający nie zdecyduje się już wtedy raczej na desperacki (podwójny) impas w treflach, będzie więc musiał się zadowolić 10 wziątkami.

Tam natomiast, gdzie dojdzie do gry w kiery, S zawistuje zapewne w atu. Po utrzymaniu się na stole rozgrywający powinien zagrać na impas treflowy. A potem, po utrzymaniu się w dziadku kierem po raz drugi – zgrać ♠A K, by wyrzucić z ręki trefla i karo, i zaimpasować trefle po raz drugi. Odda wtedy jeszcze ♦K, ale sam pewnie skompletuje 11 wziątek. Gdyby zaimpasował kara, dostałby w tym kolorze przebitkę. A potem kontynuację atutową, zatem oddałby jeszcze trefla. A gdyby w tym wariancie gry na karowy impas wyszedł z dziadka blotką, nie waletem – oddałby też jeszcze karo i wpadł na kontrakt 4♥ bez jednej (!?).

W protokole rozdania winny jednak dominować wpisy 660 (minimaksowe), 630 i 650 dla strony WE.

Minimaks teoretyczny: 5BA(WE), 11 lew; 660 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (E!);

♦ – 10 (E!);

h – 11 (WE);

♠ – 10(WE);

BA – 11 (WE).